I'm His Slave [COMPLETED]

26

4 years later....

Gabbi's POV

"Wag kang magpapabaya ha? I love you ,wifey!" Sabi ni ruru

"I love y--"

"Hey! Mommy! Wake up!" Sabi ng anak ko kaya naman nagising ako.

"Good morning,baby!" Bati ko kay zeke

"Mom, I'm not a kid no more. I'm turning 4 next month." Sabi ni zeke

"Always remember that you're always my baby,huh?" Sabi ko

"Ok,fine,mom." Sagot niya.

"Good! Take a shower and we are going back to the Philippines 🇵🇭" sabi ko

"Yehey! I'll be seeing tita mikee again?" Sabi niya.

"Yes! And also Nathalia and Nathan sabi ko. (Nathalia and nathan ang pangalan ng anak ni rocco at sanya)

"Let's go now mom. Let's have our breakfast. Manang Lita prepared us foods." Sabi niya

"Go first. I'll follow,promise. Mommy wiff brush her teeth first,ok?" Sabi ko

"Ok" sabi niya

Yan si Ezekiel Louis G. Madrid (thanks to GabriellaaaaMadrid for the name. I just changed the spelling..hehehehe)

Anak namin ni ruru. They are supposed to be twins pero his twin died when their dad also died.

I miss him so much! Miss ko na si hubby. Kamukhang-kamukha niya ang anak namin. Pati ugali! Miss ko na siya. Lagi nalang siyang nagpapakita sa akin sa panaginip. Wala na akong balita sa kanya. If he really died or what. Ganito kasi ang nangyari a few years ago

*Flashback*

Nagising ako ng nakahiga na ako sa isang kwarto na may puting kisame. I think I'm in the hospital.

"H-hubby?" Sabi ko.
"Gabs...." sabi ni mikee
" mikees nasaan si ruru? " sabi ko
"Gab......he's in coma" sabi niya
"What? No!!!" Sigaw ko.
"Gab,calm down.." sabi ni mikee
"Is he going to be fine?" Tanong ko
"Gab..." sabi ni mikee sabay simanggot.
"Gab..... s-sabi ng doktor, there's only 20% of chance that he'll survive. " sabi ni mikee.
"Noooo! Hindi pwede! Nasaan siya? Pupuntahan ko siya!" Pagmamatigas ko.
"Gab,stop! Ang baby mo!" Sabi niya
"B-baby? Anong nangyari sa mga anak ko?" Tanong ko

"Gab, I'm sorry to tell you. N-nalaglag ang isang bata kaya ka dinugo nung sinugod ka namin dito 3 days ago." Sagot niya.

Hindi ko na kinayanan at tumulo na ang mga luha ko na kanina pa nagbabadyang tumulo "n-nooo! H-hindi pwede!" Humahagulgol kong sabi.
"Gab, huminahon ka. Nagiisa nalang ang anak mo. Hahayaan mo pa bang mawala?" Sabi niya.
"Mikees,tulungan mo ako. Tulungan mo akong kalimutan lahat."

"Tutulungan ka namin.." sabi niya

Pagkatapos nun 1 week later lumipad ako papuntang California para dito muna tumira. Hindi ko na kayang makita siyang nakahiga lang at makitang kung ano-ano nalang tinutusok at kung ano-ano nalang ang mga nakalagay sa katawan niya. Nung mga panahon na yun. Ang alam ko lang ay ang takasan ang lahat at kalimutan ang problema ko.

* End of flashback..*

-----------

Hold on! Walang pasok ngayon kaya nagud ako. Salamat sa pagbabasa. Few more chaptet left and their story is about to end. Don't forget to vote! Thanks!