نامش نام مقدسی بود اما خودش شیطانی هوس باز بیش نبود
من شبا هنوزم خواب اون هوس باز رو میبینم ، میبینم که منو پیدا میکنه و دستای کثیفشو به همه جای بدنم میکشه ، منم مثل این روانیا بی هدف مسابقه ی دو میدم ولی انگار رو تردمیل می دو ام و اون عوضی میخنده و با اون صدای مزخرفش میگه : دختره ی ج..ه ، صبر کن ، پیدات میکنم و جوری به ف.کت میدم که یادت نره من کی هستم
بین بلوف و تهدید هایش گفت : مگه خودت خواهر مادر نداری اگه یکی با اونا اینکار رو کنه ...
که در جواب نعره ای شنید : خفه شو آشغال اونا که مثل تو هرزه نیستن
می خواست اون دو سه تا عکسم روپخش کنه ...
میدونید گول ظاهرش رو خورده بودم انگار قد بلندش و ته ریش یه ترکیب عالی ای از چهره ی نحسش ساخته بودن و هرکی که اونو میدید مجذوبش میشد
تو هر زمینه ای اطلاعاتش خوب بود و حرف زدنش لفظ قلم از فروید میگفت و نیچه می خواند و باخ گوش میداد !
کنار ماشین با کلاس عکس داشت و ساکن اروپا بود و میگفت خانیه برای خودش
اما اون لجن خان هم که باشه بازم از زباله هایی که مردم 9 شب میندازن بیرون هم کم تره
اون یه ذلیل بدبختی بیش تر نبود که تو بعد حیوونیش گیر کرده بود
اون آدم نبود چه برسد به مستر*
اون بی اعتمادی و ترس و نا امنی رو تو وجودم کاشت
و من ... ، من یه سال تمام با خود چاقو میبردم همه جا
اینها رو ننوشتم که آه بکشی
ننوشتم که افسوس به حال شخصیت داستان بخوری
نوشتم که بدونی ظاهر آدما با باطنشون متفاوته
نوشتم که بدونی هرکسی تو این دنیا ، با اطلاعات است لزوماً انسان نیست ، چه برسه به مستر
او رفت و برایش تجربه ای شد ...
حال یک سال از تهدید هایش میگذرد و او خوشحال است که بعد از یک سال تمام تهدید او دست از سرش برداشته اما هنوز او کابوس میبیند ...
دریچه های نو در راه است =)
سهراب میگوید : چه شقایق باشد چه گل میخک و رز ...
و من میگویم : چه کسی باشد چه نباشد زندگی جاریست امید باید داشت به آن جمله ی معروف که انتها ی این شب سیه سفید است
____
* : مستر نه به معنی ی آقا
یک اصطلاح در روابط نامتقارن
حالا بعدا بیش تر میفهمین
پ.ن. : مسلما یه جاهایی فکر کردین من پرت و پلا نوشتم
داستان داره با دو تا لحن گفته میشه یکی از دهن راوی که متن های ادبی هستن و یکی از دهن شخصیت اول که متن های خودمونی و بدون آرایه هستن
پ.ن. : از هرگونه نقد با آغوش باز پذیرا می باشه ام
