Ο Πλανήτης Των Δεινοσαύρων

Κεφάλαιο 1

Ένσγουιτς

  Η Βάλερι άνοιξε τα καστανά μάτια της και το δυνατό φώς του ήλιου της προκάλεσε στιγμιαίο πονοκέφαλο. Ήταν πολύ κουρασμένη γιατί είχε ξυπνήσει αρκετά νωρίς, ενώ την προηγούμενη νύχτα είχε κοιμηθεί αργά , λόγω κάτι έργων που γίνονταν έξω απο το σπίτι της για αυτό χρειαζόταν εναν μεσημεριανό ύπνο. Ήταν τόσο κουρασμένη που είχε ξεχάσει να κλείσει τις κουρτίνες που εμπόδιζαν τις ακτίνες του ήλιου να εισχωρήσουν στο δωμάτιό της. Μόλις άνοιξε το κινητό της για να δει την ώρα, σηκώθηκε με απίστευτη ταχύτητα απο το κρεβάτι της γιατί σε λίγη ώρα θα έπρεπε να συναντηθεί με τους φίλους της στο δάσος της περιοχής της για να πάνε βόλτα. Είχε πολλά χρόνια να το εξερευνήσει και ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινε μόνη με τους φίλους της χωρίς τους γονείς της.

Το ξυπνητήρι χτύπησε και ο Όλιβερ το έκλεισε εκνευρισμένος αφού μόλις είχε ξυπνήσει απο τον μεσημεριανό του ύπνο. Κατέβηκε στην κουζίνα, έφτιαξε ενα τοστ και στην συνέχεια ετοιμάστηκε για να συναντήσει τους φίλους του. Οι γονείς του είπαν απλώς να προσέχει γιατί τον εμπιστεύονταν και ήξεραν οτι το Ένσγουιτς ήταν μια ασφαλής περιοχή.

Το Ένσγουιτς είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη που ανήκει στην πολιτεία της Μασαχουσέτης και διαθέτει ένα αρκετά μεγάλο δάσος που ομως δεν προσελκύει τουρίστες διότι δεν διαθέτει μαγευτικά τοπία και είναι αρκετά απομακρυσμένο απο μεγάλες πόλεις όπως η Βοστώνη. Μόνο οι κάτοικοι της περιοχής το επισκέπτονται που και που αλλά δεν προχωράνε βαθιά στο δάσος γιατί τους φοβίζει η έκταση του. Δεν έχουν και λόγο να το κάνουν αφού το χαρακτηρίζουν απλώς "ενα δάσος". Βέβαια ομορφαίνει την περιοχή τους για αυτό το φροντίζουν όσο μπορούν.

  Ήταν απόγευμα μιας καλοκαιρινής μέρας και οι τέσσερις φίλοι συναντήθηκαν έξω απο το δάσος. Είχαν φέρει φαγητά για πικ-νικ, τραπεζομάντιλα για να απλώσουν κάτω καθώς και διαφορά επιτραπέζια. Ο ήλιος έλαμπε ακόμα όποτε δεν χρειαζόταν να ανησυχήσουν για την ώρα ομως το μονο που φόβιζε την Βάλερι ήταν να μην χαθούν στο δάσος. Ποτέ δεν ήταν καλή με τον προσανατολισμό και όλοι βασίζονταν στην Έλοντι, την δεκαοκτάχρονη κοκκινομάλλα φίλη τους που σε αντίθεση με την Βάλερι ήταν πολύ καλή με το να προσανατολίζεται. Όμως ήταν η πρώτη φορά που πήγαιναν μόνοι τους για αυτό δεν είχαν σκοπό να περπατήσουν βαθιά στο δάσος και αυτό είχαν υποσχεθεί στους γονείς τους.