Ο Πλανήτης Των Δεινοσαύρων

Κεφάλαιο 12

  Άνοιξε τα μάτια της και αμέσως απομάκρυνε το βλέμμα της απο τον καυτό ήλιο. Ήταν η τελευταία που είχε ξυπνήσει και παρατήρησε τους άλλους που ετοιμάζονταν να συνεχίσουν το ταξίδι τους για την Κοιλάδα των Δεινοσαύρων.

Γέλασε στην σκέψη ότι επρόκειτο να δεί ξανά απο κοντά δεινόσαυρους. Της φαινόταν τόσο παράξενο ότι είχε πραγματοποιήσει ένα απο τα παιδικά της όνειρα, να ταξιδέψει σε μια άλλου είδους εποχή των δεινοσαύρων.

Τότε αντιλήφθηκε την Έλοντι να κάθεται σκεπτική. Ανησυχούσε για την φίλη της κυρίως επειδή δεν ήξερε γιατί είχε τάσεις λιποθυμίας. Ήθελε να την πλησιάσει, να σταθεί δίπλα της αλλά δίσταζε. Βαθιά μέσα της γνώριζε πως η Έλοντι την ζήλευε και ίσως δεν επιθυμούσε την παρέα της, ειδικά εκείνη την στιγμή. Όμως ποτέ δεν ζήτησε να μάθει την αλήθεια. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Θα διαλυόταν όλη η παρέα αν ερχόταν σε σύγκρουση με την φίλη της.

Μετά είδε τον Τζέις. Βοηθούσε και εκείνος στην προετοιμασία για το ταξίδι. Χαμογέλασε καθώς θυμήθηκε τις φορές που πίσω στην Γη, ετοιμάζονταν για πικ-νικ. Πόσο ενθουσιασμένοι ήταν όλοι τους. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε ενθουσιασμός αλλά φόβος.

Ήθελε τόσο πολύ να επιστρέψει στην οικογένειά της, στην Γη. Πολλές φορές την νύχτα έκλαιγε σιωπηλά απο φόβο μήπως δεν τους ξαναδεί ποτέ. Σκεφτόταν ότι αν δεν είχαν βρεί αυτό το γράμμα ή τουλάχιστον αν είχε αδιαφορήσει ο Όλιβερ δεν θα είχε συμβεί τίποτε απο όλα αυτά. Παρ'ολ'αυτά δεν μπορούσε να κατηγορήσει τον Όλιβερ για αυτήν την κατάσταση. Κανείς τους δεν γνώριζε ή δεν μπορούσε καν να φανταστεί μια τέτοια εξέλιξη.

"Βάλερι, σήκω είμαστε έτοιμοι". της είπε ο Όλιβερ και διέκοψε τις σκέψεις της.

                                                          〰

  Το έντονο φως του ήλιου δυσκόλευε το ταξίδι τους στο δάσος. Ευτυχώς τα ψηλά δέντρα εξασφάλιζαν λίγη σκιά και βελτίωναν λίγο την κατάσταση. Ιδρώτας έλουζε τα κεφάλια τους και ο ήλιος γινόταν ολοένα και περισσότερο ανυπόφορος. Είχαν σκεφτεί ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να ταξιδέψουν την νύχτα αλλά οι κίνδυνοι που ελλόχευαν στο δάσος τους απέτρεψαν.

Όλοι ανησυχούσαν για την Έλοντι, μήπως η ζέστη της προκαλέσει ξανά τάσεις λιποθυμίας. Η ίδια αισθανόταν δυσφορία λόγω της ατμόσφαιρας, δεν την εξέφραζε όμως.

Περπατούσαν για ώρες ώσπου το φως έγινε υποφερτό. Τα δέντρα άρχισαν να αραιώνουν όσο προχωρούσαν και στο τέρμα του δάσους αντίκρισαν μια ταμπέλα στην οποία αναγραφόταν η φράση "Πόλη των Βιβλίων". Η Έρλις και οι οπλοφορεμένοι άνδρες πορεύτηκαν προς την κατεύθυνση που έδειχνε η ταμπέλα και οι τέσσερις γήινοι τους ακολούθησαν. Είχαν κάνει ελάχιστες στάσεις για να μην χάσουν πολύτιμο χρόνο, έτσι η εμφάνιση αυτής της πόλης για αυτούς ήταν σαν όαση στην έρημο.