Ο Πλανήτης Των Δεινοσαύρων

Κεφάλαιο 7

  Δεν είχαν παρατηρήσει την θέα. Την καταπληκτική θέα απο τον λόφο, το πλατύ ποτάμι που συνέχιζε στον ορίζοντα σαν να μην είχε τέλος, τα δέντρα που το περικύκλωναν και στόλιζαν το τοπίο ενώ στο βάθος αχνοφαινόταν ένα σπήλαιο με πράσινο χρώμα. Είχαν σταματήσει πλέον οι βόμβες και ακούγονταν οι ήρεμοι ήχοι της φύσης, πουλιά που κελαηδούσαν ρυθμικά, ο γαλήνιος ήχος των καθαρών νερών του ποταμού που κυλούσαν. Τίποτε δεν διέκοπτε τους υπέροχους ήχους της φύσης και την ψυχή των εφήβων κυρίευσε μια ανεξήγητη ευφορία. 'Τόση ησυχία σπάνια βρίσκω στον πλανήτη μας πλέον". σκέφτηκε η Βάλερι καθώς κοιτούσε μαγεμένη την θέα.

"Λυπάμαι που διακόπτω τις σκέψεις σας αλλά πραγματικά πρέπει να φύγουμε. Ο λόφος δεν θα είναι για πολύ ακόμα ασφαλής και δεν ξέρουμε αν θα συνεχιστούν οι βόμβες. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσατε να το απολαύσετε ανενόχλητοι το τοπίο". Ο τόνος της Έρλις ήταν ήρεμος όμως φαινόταν η λύπη στο πρόσωπο της. Ένιωθε τύψεις γιατί ο ενθουσιασμός της για την αποστολή την έκανε να παραβλέψει την μεγάλη ευθύνη που είχε αναλάβει και τους κινδύνους που μπορεί να προέκυπταν. Δεν είχε αξιολογήσει σωστά την σοβαρότητα της κατάστασης και δεν πίστευε ότι θα αρχίσουν τόσο νωρίς οι επαναστάσεις.

"Γιατί δεν επιστρέφουμε στην γή; Αφού η αποστολή ουσιαστικά ακυρώθηκε". ρώτησε ο Τζέις.

Η Έρλις έμεινε σιωπηλή για λίγα λεπτά, ύστερα όμως απάντησε. "Δεν θα θέλατε να μπείτε στην διαδικασία επιστροφής στον πλανήτη σας. Πίστεψε με".

Ο Τζέις ανασήκωσε τα φρύδια του στο άκουσμα των λεγομένων της όμως δεν ρώτησε περαιτέρω. Δεν ήταν σίγουρος αν το θεωρούσε ανούσιο να ρωτήσει ή αν φοβόταν να μάθει τον λόγο.

Ύστερα απο αρκετά λεπτά έφτασαν στο πράσινο σπήλαιο. Το χρώμα του ήταν εντυπωσιακό αφού οι τέσσερις έφηβοι δεν είχαν ξαναδεί παρόμοιο σπήλαιο. Έμοιαζε σαν να ήταν παρμένο απο παραμύθι, γενικότερα το τοπίο φάνταζε ουτοπικό. Ήταν κρίμα που δεν μπορούσαν να το απολαύσουν.

Ο φάκος που άναψε η Έρλις φώτισε το σκοτεινό σπήλαιο. Υπήρχε υγρασία και η θερμοκρασία ήταν αρκετά χαμηλή. Η Βάλερι έτριψε τους ώμους της για να ζεσταθεί καθώς δεν είχε συνηθίσει την απότομη μεταβολή κλίματος.

"Θα σου έδινα ζακέτα, ως gentleman που είμαι, υπό άλλες συνθήκες αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό". είπε ο Τζέις με χιουμοριστικό τόνο και η Βάλερι γέλασε.

"Μην ανησυχείς Τζέις, εντάξει είμαι και σε θεωρώ gentleman ακόμα". του έκλεισε το μάτι και εκείνος της χαμογέλασε αυτάρεσκα.

Ο Όλιβερ και η Έλοντι προσπάθησαν να κρατήσουν το γέλιο τους απο την αποτυχημένη απόπειρα του Τζέις να φλερτάρει. Η Έρλις ήταν υπερβολικά αγχωμένη που δεν άκουσε καν την ομιλία των δυο εφήβων.

"Θα μείνουμε εδώ; Έχει υπερβολική υγρασία και μου προκαλεί δυσφορία". παρατήρησε η Έλοντι.

"Για λίγες μέρες μονο. Θέλουμε ξεκούραση και είναι το ασφαλέστερο μέρος που μπορώ να σκεφτώ οπότε θα αντέξουμε τις δυσκολίες". της απάντησε η Έρλις.

Η Έλοντι την κοίταξε με ένα βλέμμα που υποδήλωνε την ενόχληση της.

   Όταν τακτοποίησαν τα πράγματα τους και τοποθέτησαν μια λάμπα στην μέση που φώτιζε αρκετά δυνατά, έκατσαν πάνω στα στρώματα τους να ξεκουραστούν. Ήταν σούρουπο, η αγαπημένη στιγμή της ημέρας της Βάλερι. Βγήκε έξω απο το σπήλαιο να παρατηρήσει τις παιχνιδιάρικες αποχρώσεις του ουρανού. Την εντυπωσίαζε πως μπλέκονταν το σκούρο μπλέ του ουρανού με το κόκκινο και η χρωματική σύνθεση που προέκυπτε. Η αντίθεση της φαινόταν πολύ εντυπωσιακή παρ'όλ'αυτά της έλειπε το όμορφο γαλάζιο της γής. Ένα ξαφνικό αίσθημα νοσταλγίας κυρίευσε την Βάλερι καθώς παρατηρούσε τον ουρανό και δάκρυα ξεπύδησαν απο τα μάτια της.

"Θέλεις παρέα;" ο Τζέις στεκόταν δίπλα της. Το ύφος του ήταν πολύ πιο σοβαρό απο πριν και τα μάτια του ήταν καρφωμένα στο πρόσωπο της Βάλερι. Έμοιαζε να προσπαθούσε να διαβάσει τις σκέψεις της. Όμως η Βάλερι σαν κλειστό βιβλίο που ήταν γρήγορα σκούπισε τα δάκρυα της και του χαμογέλασε.

"Ναί γιατί όχι; Εγώ απλώς θαυμάζω τον ουρανό οπότε αν θες μπορείς να συμμετέχεις και εσύ στην.. αποθέωση του". η Βάλερι ένιωθε άβολα και δεν ήξερε αν χρησιμοποίησε τις σωστές λέξεις. Ήλπιζε όμως να μην φάνει το πόσο άβολα ένιωθε που μόλις την είχε δεί να κλαίει. Δεν της άρεσε αυτό.

"Και εγώ το έκανα αυτό στην γη. Και μαζί το κάναμε θυμάσαι; Παρατηρούσαμε τα χρώματα του ουρανού. Θυμάμαι είναι απο τα λίγα πράγματα που και ο Όλιβερ και η Έλοντι θα συμφωνούσαν ότι τους άρεσε". Και οι δύο γέλασαν σιγανά γιατί πράγματι οι φίλοι τους ήταν σαν την μέρα με την νύχτα.

"Είναι εντυπωσιακό πως μπορείς την μία στιγμή να έχεις διάθεση για πλάκα και μετά να αλλάζεις εντελώς.." του είπε η Βάλερι όμως τον κοίταξε στιγμιαία στα μάτια γιατί ντρεπόταν να κοιτάξει πολύ ώρα κάποιον.

"Προσαρμόζομαι στις συνθήκες". της χαμογέλασε. "Και όταν λες εντελώς;"

"Ε.. Εννοώ να φαίνεται να έχεις όρεξη για βαθυστόχαστες, φιλοσοφικές συζητήσεις".

"Νομίζω όλοι το έχουμε ανάγκη αυτό". της απάντησε απομακρύνοντας το βλέμμα του απο πάνω της και κοίταξε αμήχανα το έδαφος.

Εκείνη ένευσε όμως δεν απάντησε.