Περιπέτεια στον Βόρειο Πόλο

Κεφάλαιο 6ο

Με το που έφτασαν στην πόλη είδαν πράγματα που δεν περίμεναν να δουν. Ο νέος αυτός πολιτισμός ήταν κάτι το διαφορετικό. Είχε προσαρμοστεί πλήρως στο κλίμα του Βόρειου Πόλου και επιβίωνε για αιώνες κρυμμένος μέσα στα παγόβουνα. Είχαν μια εντελώς διαφορετική καθημερινότητα και οπτική γωνία για την ζωή και τον τρόπο που λειτουργούν όλα. Ακόμα και σε θέματα τεχνολογίας ήταν εντελώς  διαφορετικός ο πολιτισμός αυτός. Ο Δρ. Μπεν και οι φοιτητές του δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτά τα πλάσματα ήταν τόσο μπροστά σε όλα τα θέματα αλλά προτιμούσαν την απομόνωση από την συνεργασία με τους ανθρώπους.

Η Λούσι και ο Πήτερ παρατήρησαν πως αυτά τα πλάσματα δεν φοβόντουσαν τους ανθρώπους. Απλά δεν τους ήθελαν στα μέρη τους. Δεν είχαν στην έκφρασή τους φόβο αλλά ένα βλέμμα ενόχλησης. Επίσης, το στόμα τους δεν ήταν και τόσο στρογγυλό. Έμοιαζε κάπως με ανθρώπινο. Το μόνο που είχε μεγάλη διαφορά πάνω τους ήταν το πλήθος των άκρων. Είχαν ένα παραπάνω χέρι και ένα παραπάνω  πόδι.

Η πόλη είχε κάτι το μεγαλειώδες. Τα σπίτια τους, αν και φτιαγμένα από πάγο, έμοιαζαν με κρυστάλλινα παλάτια και οι δρόμοι ήταν από γυαλί για να φαίνεται το νερό και τα θαλάσσια όντα από κάτω. Στα μπαλκόνια υπήρχαν κάτι περίεργα φωτάκια, που από όσα τους είπαν τα μέλη της ομάδας που τους έφεραν εκεί, ήταν η φλόγα από το υγρό που είχαν βρει. Αν το άναβες έβγαζε την φλόγα αυτή που άλλαζε χρώμα ανάλογα με την διάθεση αυτού που άναψε το υγρό. Το έλεγαν μουζόρικ στην γλώσσα τους.

Ο Κλωντίν τους ρώτησε που τους πήγαιναν και ο αρχηγός της ομάδας τους είπε ότι πήγαιναν στον Πουρ, τον αρχηγό του λαού αυτού. Ο Πουρ ήθελε να τους πει κάτι και γι’ αυτό έδωσε οδηγίες να μην τους σκοτώσουν αλλά να τους πάνε κατευθείαν στο παλάτι του να τους δει ο ίδιος.

Ο Κλωντίν ήθελε να μιλήσει με τον Πουρ με την πρώτη ευκαιρία γιατί πολλά από όσα είδε του κίνησαν την περιέργεια. Το μαύρο υγρό που παίρνει φωτιά και η φλόγα που αλλάζει χρώμα ήταν κάτι το αξιοπερίεργο. Αλλά και η αρχιτεκτονική ήταν υπέροχη. Η Σίλινγκ παρατήρησε πως πολλά ζώα που είχαν εξαφανιστεί υπήρχαν εκεί. Ακόμα και ο Δρ. Μπεν που είχε δει τόσα και τόσα είχε μείνει με το στόμα ανοικτό. Όλα όσα ζούσε η ομάδα ήταν απίστευτα.

Έφτασαν στο παλάτι και μπήκαν μέσα. Το εσωτερικό ήταν εκθαμβωτικό. Οι τοίχοι ήταν φτιαγμένοι από χρωματιστό γυαλί και το πάτωμα είχε ένα ψηφιδωτό που απεικόνιζε ένα δάσος. Τα δωμάτια ήταν όλα γύρω-γύρω από το ψηφιδωτό ακριβώς εκεί που τελείωνε κάθε δέντρο του δάσους. Αλλά ο δεύτερος όροφος ήταν το αποκορύφωμα. Εκεί βρισκόταν το γραφείο του Πουρ το οποίο ήταν γύρω-γύρω από το ψηφιδωτό, σαν μπαλκόνι, γεμάτο βιβλιοθήκες και τραπέζια. Το χρησιμοποιούσε και ως βιβλιοθήκη για τον υπόλοιπο λαό του κάποιες ώρες της ημέρας.

Ο αρχηγός της ομάδας τους άφησε στο κέντρο του κάτω ορόφου και έφυγε. Οι φοιτητές μαζί με τον δόκτορα χάζευαν ακόμα το παλάτι όταν ο Πουρ τους φώναξε να ανεβούν στον δεύτερο όροφο και να κάτσουν μαζί του γιατί είχαν πολλά να πουν μεταξύ τους. Έπρεπε να λύσουν πολλά θέματα που τους αφορούσαν όλους.

Ανέβηκαν επάνω και κάθισαν κοντά στο παράθυρο κοιτώντας έξω την αγορά. Κόσμος γυρνούσε από μαγαζί σε μαγαζί και αντάλλαζαν προϊόντα. Δεν χρειάζονταν χρήματα. Ο Πουρ τους είπε πως τον λαό του τον έλεγαν Τσαρούνγκ και ζούσαν σε έναν πλανήτη αρκετά μακριά από την γη. Όμως κάποια μέρα έγινε επανάσταση γιατί ο άρχοντας του πλανήτη ήταν πολύ άδικος. Όσοι κατάφεραν να γλυτώσουν ταξίδεψαν στο διάστημα και είδαν την δημιουργία της γης. Έτσι αποφάσισαν να έρθουν και να κατοικήσουν στον πλανήτη αυτό. Ο Κλωντίν ρώτησε γιατί δεν το είχαν γράψει αυτό στα βιβλία που είχαν βρει αλλά η απάντηση του Πουρ δεν ήταν ακριβώς αυτή που περίμενε.

Όταν οι άνθρωποι έμαθαν την χρήση της φωτιάς έγιναν τόσο βίαιοι που ο λαός του δεν ήθελε να έχει επαφές με αυτό το είδος. Έτσι πήγαν στη πόλη που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή και εγκαταστάθηκαν μόνιμα φροντίζοντας να αφήσουν μια πόλη αρκετά μακριά από εκεί ως παραπλάνηση. Έτσι θα απέφευγαν κάθε πρόβλημα που μπορεί να προέκυπτε εξαιτίας των ανθρώπων.

Έτσι, άφησαν τα βιβλία εκεί χωρίς όμως να αναφέρουν το πώς βρέθηκαν οι Τσαρούνγκ εκεί. Βέβαια οι περισσότεροι ήταν νεκροί και όσοι επέζησαν δεν είχαν και την καλύτερη αντιμετώπιση μετά το ταξίδι. Τους θεωρούσαν τρελούς λόγω του κρύου και των γεγονότων που έζησαν στον Βόρειο Πόλο.

Όμως, πλέον όλα άλλαζαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Οι πάγοι άρχισαν να λιώνουν απίστευτα πολύ γρήγορα και δεν γινόταν να μείνουν για πολύ καιρό κρυμμένοι. Μια μέρα ο Πουρ είδε ότι υπήρχε μια παλιά προφητεία που έλεγε ότι θα έφταναν έξι άνθρωποι στην περιοχή τους που θα τους βοηθούσαν να επιβιώσουν και μαζί με τους Τσαρούνγκ θα επιβίωναν και οι άνθρωποι.

Ο Δρ. Μπεν άκουγε με μεγάλη προσοχή τον Πουρ για να καταλάβει τι ακριβώς του ζητούσε ο αρχηγός αυτού του περίεργου λαού. Για κάποιο λόγο ένιωθε πως ήταν σε ένα οικείο μέρος με όντα που δεν χρειαζόταν να φοβάται. Κάτι το οποίο ένιωθαν και οι φοιτητές του. Δεν ήταν όπως στην αρχή. Κάπως ο Πουρ τους έκανε να νιώθουν ήρεμοι και να μην φοβούνται τον λαό του.

Ο Πουρ βέβαια το κατάλαβε αυτό και τους εξήγησε πως αυτό οφείλεται στο ότι κατά βάθος οι άνθρωποι και οι Τσαρούνγκ μοιάζουν. Όχι εμφανισιακά, αλλά βιολογικά είχαν πολλές ομοιότητες. Μάλιστα, μια φορά, μια ομάδα ερευνητών θέλησε να μείνει μαζί τους και τελικά απ’ ότι ανακάλυψαν μπορούσαν να αποκτήσουν και παιδιά μεταξύ τους, τα οποία ζούσαν ειρηνικά μέσα στην κοινωνία τους. Μπορεί να μην είχαν όλα τα στοιχεία των Τσαρούνγκ όπως τα μάτια και την μακροζωία αλλά ήταν καλά. Με άλλα λόγια δεν υπήρχε λόγος να γίνονταν όσα γίνονταν αλλά δεν υπήρχαν πολλές επιλογές μέχρι να εκπληρωθεί η προφητεία.