Hoofdstuk 7

148 8 2
                                    

Emily en ik kletsen over van alles en nog wat. Wat ik heb gedaan in mijn vakantie, wat zij gedaan heeft toen ik weg was, en haar vriendje, Jonah. Zodra hij ter sprake komt, zie ik Emily's gezicht betrekken. "Er is iets wat ik je nog niet verteld heb." Zucht ze. "Het is uit tussen mij en Jonah." Hoewel ik het echt rot voor haar vindt, maakt mijn hart een sprongetje, en ik haat mezelf erom. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik, terwijl ik haar hand vastpak. Ze vertelt me alles, dat ze steeds minder gevoelens voor hem had, dat ze niks voelde als hij haar zoende, en dat hij haar soms ongelofelijk irriteerde. "Dus, toen heb ik besloten om het uit te maken, hoe moeilijk het ook was." Ik zie een traan over haar wang rollen, en geef haar een dikke knuffel. "Je hebt gedaan wat goed voelde, toch?" Ze knikt. "Dan was dat het juiste ding om te doen." Besluit ik. Ze lacht. "Was het maar zo simpel." Antwoordt ze.
Ja, denk ik, was het maar zo simpel.

Zomernachten en Roze WolkenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu