Het is nu 24 uur geleden dat ik mezelf opsloot in de badkamer, en ik heb Emily nog niet gebeld of haar een berichtje gestuurd. Zij mij wel. Vijftien ongelezen appjes. Drie gemiste oproepen. Maar ik reageer niet. Waarom weet ik zelf niet eens. Ik ben niet boos op haar. Ze heeft immers niets verkeerd gedaan. Ik ben... Teleurgesteld. Dat is het beste woord, denk ik. Ik ben natuurlijk teleurgesteld dat ze niet op meisjes valt, maar dat is niet de reden dat ik haar berichtjes negeer. Ik ben teleurgesteld dat ze weg is gegaan. Ik staar naar het tafelblad. Als ik opkijk, zie ik dat mijn moeder met een bezorgde blik naar me kijkt. "Gaat het wel, lieverd?" Vraagt ze. Ik zucht, en dan kan ik me niet meer inhouden. De tranen stromen over mijn wangen. Mijn moeder slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op haar schouder. Zo blijven we even zitten.
Dan gaat de deurbel. Mijn moeder kijkt me verontschuldigend aan. "Ik heb haar gebeld. Ik vind dat jullie het uit moeten praten." Ik zucht. Vooruit dan maar.
JE LEEST
Zomernachten en Roze Wolken
RomanceEen verhaal over een meisje dat verliefd wordt op haar beste vriendin. Lees ook deel 2: Herfststormen en Kaarslicht! http://my.w.tt/UiNb/SIJPxxjLoF Ik zou het heel fijn vinden als je een stem geeft als je dit verhaal leuk vindt, dan weet ik of ik m...
