Zomernachten en Roze Wolken

Hoofdstuk 19

De volgende dag worden we pas om elf uur wakker. "Ik heb jullie maar laten slapen." Zegt mijn moeder, terwijl ze thee zet. "Ik vond dat jullie wel een dagje vrij hadden verdiend." Ik glimlach. "Bedankt, mam." Ik geef Emily een kus op haar voorhoofd. "Hoe gaat het met je?" Fluister ik. "Oh, prima hoor." Antwoordt ze. Ik trek een wenkbrauw op. Of nou ja, dat probeer ik tenminste. Emily zucht. "Nee, het gaat niet." Zegt ze sip. Ik sla een arm om haar heen. "Zullen we samen je telefoon aanzetten?" Emily heeft haar telefoon uitgedrukt, omdat ze geen berichtjes van haar ouders wilde zien. Ze zucht. "Oké."
Tien gemiste oproepen van haar moeder. En een stuk of twintig sms'jes. Ik voel dat Emily naast me diep ademhaalt. Ik slik. Daar gaan we. Achttien berichtjes van haar moeder, waarin ze vraagt waar ze is, hoe het met haar gaat en waarin ze zegt dat ze haar mist. Eén berichtje van haar vader, waarin staat dat ze een vieze lesbo is en dat ze maar beter nooit meer terug kan komen. En één berichtje van haar moeder, waarin staat dat haar vader dronken is en dat hij niet meent wat hij zegt. Ik zie dat er weer tranen over Emily's wangen lopen, en ik kus ze weg. Ik sla mijn armen om haar heen, en ze legt haar hoofd op mijn schouder. Zo blijven we even zitten, totdat ik opsta. "Oké." Zeg ik. "Wij gaan iets leuks doen." Emily kijkt me bedroefd aan. "Ik heb geen zin om iets leuks te doen." Sipt ze, met een Iejoor-stem. "Nou kom op Iejoor, we gaan toch iets leuks doen. Kom." Ze glimlacht voorzichtig. Ik pak haar hand en druk er een kus op. "Wat gaan we doen dan?" Vraagt ze, al iets vrolijker. "Dat, mijn lieve Iejoor, is een verrassing."