wiersze z pestkami

Magia

Ponoć

nie wierzysz w magię.

-Tak słyszałam. Od Ciebie. Może to tylko plotki.

Ja wierzę. W Ciebie i w magię, bo jest tutaj.

Obok mnie, za Tobą, wszędzie. Nie wierzysz? Tylko tak mówisz.

Jest w chwiejnym drzewie trafionym

przez piorun w czasie burzy.

Zwęglonym i czarnym, ale wciąż żyjącym.

Jest w ceglanym murze koło Twojego domu

z cegieł ulepionych setki lat temu, przez ludzkie ręce.

Dwadzieścia lat później widział śmierć kilkunastu par rąk.

Jest w płatkach zwiędłej róży

w lustrzanej łez kałuży

w tarczy księżyca i słońca.

Jest w lesie, w górach

w śnieżnobiałych chmurach

w tych mniej białych

w śniegu.

Jest w płynącej ludzkiej muzyce

w płynącej ludzkiej łodzi

w pogoni światła za cieniem i z cieniem.

Jest tutaj, tam, wszędzie, otacza nas, czuję ją.

Ty też ją czujesz, ale się wytrwale upierasz

że się jej wypierasz

a po prostu nadajesz jej inne imię lub imiona.

Magia jest wszechobecna

w pomysłach, olśnieniach, talentach, językach i życiu.

Magia jest też w śmierci.

Wtedy jest czarną magią

ale, wbrew wszelkim pozorom

ona nas tylko ratuje, bo tworzy kontrast.

Przecież, gdyby nie ona,

nie dostrzegalibyśmy

jej jasnej siostry, prawda?