Stay With Me | TaeKook [Çeviri]

Two

Jungkook'un Bakış Açısından

Taehyung her zaman benim günümü aydınlatıyordu. Genellikle her sabah, Seokjin hyungun sonsuza kadar gittiğini bilerek karamsar olurdum. Hayatım yokmuş gibi hissediyor ve bu dünyadan mümkün olduğunca çabuk yok olmayı gerçekten istiyordum. Ama bu çocuk, beni bundan kurtardı. O gerçekten bir kurtarıcı. Onun hayatını kurtaran kişi ben olsam bile, hayatıma girerek ve yanımda kalarak o da benim hayatımı kurtarmıştı. Nasıl tanıştığımızı umursamıyordum. Garipti ama minnettardım.

Kuşların sabah gökyüzünde cıvıldama sesleri, bugünün iyi bir gün olduğuna işaret ediyordu. Biraz temiz hava almak için balkon kapısını açtım. Manzarayı görmek için bir süre orada durmuştum. Güzel ve sessizdi ta ki birisi bana çarpıp kollarını belime sarana kadar. Bu ne sürpriz. Bunu özlemiştim...

"Burada ne yapıyorsun ? Çok soğuk, içeri girmelisin." Taehyung sessizce söyledi. Arkamdan bana sarılıyordu, gerçekten sıcaktı. Onun etrafımızdaki soğuk havayla savaşan sıcak nefesini, boynumda hissedebiliyordum. "Endişelenme... Sadece aşağıdaki çiçeklere bakıyordum." Uzun yaprakların ve çimlerin arasındaki sarı çiçekleri işaret ettim. "Sen nezle olmadan önce içeri dönelim ve yemek yiyelim. Bu sabah üniversiteye gitmem gerek" Beni bırakırken söyledi.

"Üniversite mi ? Bugün boş olduğunu söylememiş miydin ?" Endişeyle sordum. Sonra o, sıkıntıyla iç çekti. "Gitmek istemiyorum ama öğretim görevlisi hepimiz için önemli bir haber olduğundan hepimizin gelmesini söyledi."

Biraz hayal kırıklığına uğramış hissettiğimi kabul etmeliydim. Keşke günümü Taehyung'la geçirebilseydim. "Lütfen erkenden evde ol..." Sesim beklediğimden daha canımın sıkkın olduğunu belli eder bir tonda çıkmıştı. "Bak, özür dilerim... Gerçekten özür dilerim... Toplantı bittikten sonra evde olacağıma söz veriyorum."

Öfkemi gütmek için, derin bir nefes aldım.

Bu çok çocukçaydı. Neden üzgündüm ? Kafam karışmıştı. "Lütfen kızma... Benim için gülümse" Çenemi kaldırdı ve ona bakmamı sağladı. Onun gülümsememi görmesini istememe rağmen, sadece gülümsemiştim. Başımı okşadı ve dudaklarıma bir öpücük bıraktı. Bu beni şaşırtmıştı. Gülümsedim ve yemek masasına doğru onu takip ettim.