WILDCAT | Chanbaek

7▪️[Sanıldığı Kadar Kötü Biri Değilim.]

"Biletleri aldım, gel hadi."

Kalabalığın arasında bir anda belirmesi ve konuşması ile korkmadığımı söyleyemezdim. Bana elini uzatmıştı. Kalabalık olduğu ve birbirimizi kaybetmemizi istediği için elini uzattığını düşündüm.

Yavaşça parmaklarımı parmakları arasında geçirdim ve onun yanında yürümeye başladım. Ben Sehun'la da el ele tutuşuyordum. Ama onunla öpüşmüyordum, ya da beni öpmesine müsaade etmiyordum. O da böyle bir düşünce barındırmıyordu zaten.

"Korkmayacağına emin misin?"

Alışveriş merkezinin temapark bölümündeydik ve şu an insanın tüm organlarını alt üst edecek bir aletin önündeydik. Chanyeol'a baktım. Bana sırıtarak bakıyordu, belli ki kaldıramayacağımı düşünüyordu.

"Sus ve yürü."

Sonunda biletlerimizi gösterip yan yana olan iki koltuğa oturduk ve görevlinin tüm emniyet kontrolleri yapmasını bekledik.

Sonra ise alet hareket etmeye başlamış, her şekilde dönmemizi sağlamıştı ve yanımdaki Chanyeol korkudan gözlerini kapatırken ben çığlık çığlığa gülüyordum. Karşımda, birkaç metre ileride yalnız başına oturan bir abla vardı ve sanırım korkudan ölmüştü. Elleri kolları havada hareketsizce sallanırken ben daha çok gülüyordum.

"Chanyeeol, bu harika!"

Bağırdığımda Chanyeol elimi sıktı. Ona döndüğümde gözü hala kapalıydı ve dudaklarını oynatıyordu. Gerçekten korktuğunu düşünerek diğer elimi de koluna koyup onu sakinleştirmeye çalışmıştım.

"Tanrı aşkına!"

Sonunda kendimizi o eğlence aletinden uzaklaştırdığımızda Chanyeol beyazlamış yüzüyle nefes nefese bana bakıyordu.

"Korkmayacağına emin misin?"

Onu taklit ettiğimde gözlerini devirdi. Birkaç dakika sonra kendine geldiğinde yürümeye başlamıştık ama bu kez el ele tutuşmuyorduk. Bu normal değildi zaten. Benim bir sevgilim varken, bunları yapmam çok adiceydi ama kendime engel olamıyordum, ya da Chanyeol'a.

"Şimdi ne yapalım, ne istersin?"

Chanyeol sorduğunda bacaklarım hareket etmeyi bırakmış ve ben duraksamıştım. Aklıma bir şey geldiğini söyleyemezdim. Chanyeol ile yapabileceğim bir şey gelmiyordu aklıma. Çevredeki oyun makineleri gözüme takılınca bileğinden tutmuş, onu istediğim bölüme doğru çekiştirmiştim.

"Cidden mi? Böyle oyunları sevdiğini bilmezdim."

Elimdeki kumandanın düğmelerine basmaya devam ederken yan gözle Chanyeol'a baktım. "Chanyeol, vurmaya devam etsene. Hiçbir şey yapmıyorsun."

Chanyeol homurdandığında dirseğimle onu dürttüm. Bana sinir bozucu bir bakış attığını hissedebiliyordum. "Gerçek hayatta daha güzel." Dediği şeyi anlamasam da oynamaya devam etmiş ve birkaç oyun makinesinin başında deli gibi çaba sarf etmiştim.

"Harika ya!"

Sonunda Chanyeol bu durumdan sıkılmış olmalı ki beni sürükleyerek o bölümden çıkardı. Görüş açımdan çıkana kadar oraya bakmaya devam etmiş ve hayranlık dolu sözcükler sarf etmiştim.

"Yeter Baekhyun. Hadi, hava sıcak soğuk bir şeyler içmeye gidelim."

Başımla onu onayladım. "Oturmayalım ama, şu an yeterince doludur eminim her yer." O da beni onayladıktan sonra bir kafeye girmiş ve soğuk kahvelerimizi aldıktan sonra avmden çıkıp yürümeye başlamıştık.