Kasabanın Altında

511 20 1
                                    

Kazanın ardından kimse pek yara almadı. Sadece biraz kafam kanadı ama çok büyük bir şey değildi. Camlar kırıldığı için onlardan çıkmayı deneyecektim. Hafif başım dönüyordu. Sağ sola sallanarak ilerledim. Otobüsten aşağı atladığım gibi gözlerim karardı.

                                                                                        ... 

Gözlerimi açtım, hafif bulanık görüyordum. Yengemi ve kardeşimi gördüm iki tarafımda. Sonra bir doktor geldi ve yengem doktora:

-Durumu nasıl iyi mi ? Gözlerini açtı. İyi olacak mı ? diye art arda sorular sormaya başladı. Doktor  derin bir nefes aldı ve :

-Evet durumu iyi, dedi. 

Biraz zaman geçtikten sonra eve gelmiştik. Elimi cebime attığımda kart yoktu. Biraz panik olmuştum açıkçası. Ne yapacaktım şimdi ? Bunları düşünürken yine zil çaldı. Aşağı inmiştim hayat enerjisi bitmiş bir şekilde. Kapıyı  açmaya üşendiğim için 'Gellll !' diye bağırdım ve koşma sesleri geldi. Hemen koşarak kapıyı açtım. Kapının önünde bir zarf vardı. Arkasına baktım ve arkasında < SEVDİĞİN ÇOCUK'TAN> yazıyordu. Sağıma soluma baktım kimse yoktu. Kapıyı kapatıp içeri girdim ve zarfı açtım içinden bellek kartı çıktı. Ve bundan garibi ise bir bilgisayarıma uyumlu bir alet idi. Koşarak yukarı çıktım. Bilgisayarımı açmaya çalıştım ama açılmadı. Şarjı bitmiş veya bozulmuştu. Şarja taktım. 10 - 15 dakika bekledim ve şarj olmuştu.

Açma düğmesine bastım fan dönüyordu, sesler geliyordu, fakat görüntü yoktu. Yine de kartı ve aleti taktım. Ve aniden video açıldı. Sesler geliyodu. Biraz cızırtı sesinden sonra konuşma sesi geldi. 

- Selam Mandy. Bunu öğrenmenin vakti geldi biz biraz farklıyız. Sen farklısın. Biz gerçek anne ve babanız . Bu kasabadan gitmedik sadece altındayız. 

YERALTI KASABASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin