Leia's POV
"Rey, where are you?" I said, she's not my cousin neither my friend, she's my half sister. But she's not close with kuya Leigh.
I don't speak tagalog that much but I can, I just don't, you know some people talk behind your back,..
Even Rey and Kuya Leigh don't knew about it either, the only person who knew my secret is mom and dad. Bakit nga ba ako nag e-english eh sa isip ko na nga lang yata ako nakakapagtagalog eh.
By the way, nasaan na ba si Rey?
"Rey?" Tawag ko sakanya pero wala naman, wala sa kitchen, sa sala, sa banyo, finally nahanap ko rin siya, nasa kwarto lang pala siya eh.
"Hey, Rey! I'm calling you for how many times, why don't you speak, even ha or ho will be fine" yan minsan ang kinaiinis ko kay Rey eh, kahit rinig naman niya hindi man lang magsalita.
"Oh, sorry, I didn't hear you" really Rey? Seriously? 😒.
"Whatever, it's not like I'm not used to it" eh totoo naman, lagi kaya siyang ganyan, sasabihin hindi niya daw narinig pero ang totoo busy lang siya sa gadget niya.
"I'm really sorry sis, someone send a message and guess who" ayan na naman siya eh, tapos kapag naloko siya iiyak iyak tapos sa akin pupunta. Hindi naman sa ayoko na puntahan niya ako kaso lang, hindi naman pala niyang kaya i-handle ang sarili niya tapos hanap pa siya ng hanap.
"I'm not in the mood for guessing, Rey"
"Okay then, I'll just tell you, even though you're not interested on boys.. it's Xavier!" Who? Xavier? I don't even know him.
"Who is he?"
"Seriously sis, you don't know him? He's one of our brothers' friend" sino dun? Eh tatlo kaya sila na kaibigan ni kuya Leigh.
"Which one?"
"The...wala akong maisip kung paano sabahin nosebleed na ko sa'yo sis, the playboy one" natawa naman ako bigla kaya napatingin siya saakin.
"Why are you laughing? Did I said something that make you laugh?" Siyempre yan ang sasabihin niya di niya naman kasi alam na naiintindihan ko siya eh.
"Nothing. Bye" sabi ko at lumabas, hanggang napunta ako sa labas, at doon ko itinawa ang lahat,
Nangbiglang mag-bukas ang gate, at niluwa si kuya Leigh at kaibigan niya, kaya napatigil ako sa pagtawa ko at naging seryoso ng mukha ko.
"Why are you laughing sis? And no one is around" sabi niya at natawa kasama pati ang kaibigan niya.
"It's none of your business, bro. Now answer me, why are you late?" Sabi ko sakanya kaya naman natahimik sila, kala siguro ni kuya makakalimutan ko na sinabihan ko siya na umuwi ng maaga, pero sige na nga ligtas na siya ngayon may kasama Baka mapahiya.
"Let—" alam ko na sasabihin nito, let me explain, pero di ko na siya pinatapos at nagsalita na ako.
"I'll let this pass, seems like this is your lucky day bro" I said then wink, yung mga kaibigan niya naman, tulala lang.
"Come in" sabi ko sa mga kaibigan niya, siyempre kasama na dun si kuya Leigh.
"Bro, Bakit english lang kayo ng english?" Sabi nung kaibigan ni kuya, na mukhang joker sa kanilang magkakaibigan.
Natawa naman ako, kaya napatingin si kuya.
"What?" Sabi ko at nanahimik na pagkatapos sumagot na si kuya Leigh.
"Ahh, kasi laking ibang bansa yan, kaya hindi siya marunong mag tagalog" yan ang alam ni kuya at Rey pero ang totoo, habang nasa ibang bansa ako tagalog ang usap namin ni mommy.
"Ahh, kaya pala" sabi naman nung parang quiet type na kaibigan ni kuya.
"Ahm, kuya Leigh, why don't you introduce your friends to me?" Kanina pa kaya ako describe ng describe dito kapagod rin, mas mabuti kung alam ko ang pangalan nila.
"Oo nga naman pre" sagot nung...ayan mag de-describe na naman ako...
"Okay, he's Josh" walang buhay na sabi niya at tinuro yung kakasalita lang kanina.
"And he's Trevor" at tinuro niya naman yung isa yung quiet type.
"Ahh, okay.. I'm Leia but yun can call me Lei if you want" bakit si kuya lang ba ang pwedeng maging Lei sa mundo?
Bigla naman silang natawa at nagsalita na naman si Josh.
"Pareho pala kayong Ley eh, di ko lang alam kung anong spelling" Bigla naman naginit si kuya, kaya nagsalita na ako.
"Ahh, if you just want but if it's not okay with my brother, then you'll call me Leia" sabi ko sakanila kaya naman napatingin si kuya Leigh saakin.
"I don't know if you just feel that I'm starting to boil or you understand Josh but still thank you" sabi ni kuya Leigh, dapat pala hindi na ako sumabat, mahahalata pa ko ng kapatid ko na nakakaintindi ako ng tagalog eh.
"What are you saying bro? I don't understand filipino language, why would you think that I can?" kabado kong sabi.
"Nothing." Sabi niya at pumasok na kami sa bahay.
"Do you want something to eat guys?" Tanong ko sakanila, at agad naman nagsalita si Trevor.
"Want me to help you prepare?"
"Duma damoves ka lang jan eh" sabi naman ni Josh, nakakatawa talaga siya pero di ko magawang tumawa kasi nga diba? Hindi nila alam na nakakaintindi ako ng tagalog.
"Of course" sabi ko na lang kay Trevor kaya nagpunta na kami sa kitchen.
Habang nag pe-prepare kami ng makakain nila bigla siyang nagsalita.
"I know you understand us"
"What do you mean?"
"You're not good at hiding, Based on my observations earlier, you always react to what Josh said that is definitely funny" so paano na ko? ganun-ganun na lang ba ang mangyayari sa lahat ng pinaghirapan ko na maitago yun?
"So ngayong nalaman mo na ibubuking mo na ko?" malungkot kong sabi sa kanya.
"nope, bakit naman kita ibubuking? I'm sure na you just did it, because you have a good reason" sabi niya kaya napayakap naman ako sa saya.
"Walang anuman" hala, napatagal na yata yakap ko..
"Sorry"
"Okay lang, so friends?" Tanong niya saakin.
"No problem, and thank you for understanding me, even though you don't know my reason"
"It's okay" sabi niya, ang bait naman niyang kaibigan, kung ibang tao baka pinagsigawan pa yun or nagalit..
Buti na lang iba siya, maybe we can be best friend...
