Find The Killer

Chapter 4

warning:wag niyo muna iplay yung media

class picture

Ivy Gabrielle Ross' pov

pumunta na kami sa canteen at naghanap ng upuan. 

"woop!sino nang assigned na magoorder?" who would it be? ofcourse, louise. ang mas masaya pa sa nanalo sa lotto.

tumayo na ko dahil ako ang assigned na umorder para saming tatlo ngayong araw. araw araw kasi may assigned na umoorder.

pumila na ko at may kung sinong hudas ang bumangga sakin and whats worst is, hindi pa siya nagsorry. 

may araw ka rin sakin. 

bumalik ako sa pila at...wait,hindi siya yung nasa harap ko kanina!

"excuse me?" i called his attention. napalingon siya sakin and i cant deny the fact that he's handsome.

'ok ivy tama na muna ang landi. siningitan ka nga niya diba? magalit ka!'  my conscience said.

"ako ang nauna sayo. bawal sumingit." pagtataray ko sakanya. pero alam niyo ang sagot niya? siyempre hindi kaya ipapaalam ko sainyo.

"really? eh bat ako nakapunta dito.kung nandito ka pala?" 

"natulak ako ok?so, napaatras ako,and then you came! bigla ka nalang napunta jan sa harapan ko!"

"its not my fault." pagkikibit balikat niya.kumukulo na ang dugo ko dito sa lalaking to ha! 

dumating si zelene at louise. "your so tagal,ivy. i'm hungry naa!" pagiinarte ni zelene.

"blame this guy*turo kay kuyang mukang singit na sumingit* siningitan niya ko." sabi ko habang tinataasan ng kilay yung lalaki.

"enzo?" sabay na sabi ni louise at zelene. kumnot ang noo ko. magkakakilala sila?

"ivy, kaklase natin yan diba?" tanong ni louise. nagkibit balikat ako

"she doesnt care about guys kaya! si ivy pa!" zelene said. well,tama naman siya. pero seriously, di ko alam na kaklase pala namin siya.

*fastforward* 

pumasok si professor collins sa room. sabi lang niya ay may iaannounce siya. 

"the game begins,NOW." aniya at lumabas na. napaka simple lang ng sinabi niya pero sobra na ang kaba ko. i don't fear for myself. i fear for my friends. pano kung mapahamak sila?pano kung isa saamin ang mawala?

"nakakatakot talaga yun. " 

"kinakabahan akoo.ayoko pa mamatay!!!" 

pinaguusapan na ng mga kaklase ko ang tungkol sa sinabi ni sir. 

"guys!si hannah!" natatarantang sigaw ng isa naming kaklase. tumakbo siya kaya sinundan namin siya.hanggang sa makarating kami sa science lab...

(iplay niyo na yung media simula dito.)

napatakip nalang ako ng bumanganga, si hannah, ang pinakamabait sa aming magkakaklase, she's lying on the floor, habang nakatarak sa noo niya ang kutsilyo. 

nakalagay sa sahig, '39 left.'  

napalunok nalang ako,trying to hold back my tears. 

*****

nilinis na ang bangkay ni hannah. pero nagtataka ako. bakit walang police? bakit parang wala silang pake? hindi ko nalang yun inisip at bumalik nalang sa classroom. 

kinross out ng presidente namin ang pangalan ni hannah pati ang picture niya sa whiteboard. kasi nandun ang attendance namin and our class picture with our prettiest smiles. nakakalungkot isipin na wala na siya.na nabawasan na kami. hindi malunok ng sistema ko na patay na siya. parang dati lang, ngiti siya ng ngiti sakin habang tinatarayan ko lang siya, mamimiss ko yang ngiti mo. kahit minsan nakakairita na. naririnig ko ang hikbi nang ilan, until i felt a teardrop fell on my cheek, goodbye my friend

'hannah marinas'

may you rest in peace.

*****

shout out kay hannah marinas sa totoong buhay HAHAHAHA.