Gastvrouw - Flikken Maastricht

10 Schot in de zaak

Na wat heen en weer belletjes kwamen Eva en Wolfs er al snel achter dat de kinderen die om het leven waren gebracht elkaar kende. Bas kende Sebastiaan waarschijnlijk van de wekelijkse knutselclub en Isabelle was een oud klasgenootje van groep 1.

"Dus dit is jullie bewijs?" Eva en Wolfs hadden de informatie die ze gevonden hadden voor gelegd aan Mechels. Eva en Wolfs knikte. "En vergeet niet dat de ontvoerder van Sebastiaan een briefje achter liet met daarop dat Eva meer zou weten. Wij zijn bezig met die moordzaken dus het kan best zo zijn dat dit verband met elkaar heeft. "Ik vind het wel wat karig hoor jongens." Begon Mechels. "Een knutselclub waar alle kinderen uit de buurt mogen komen en waar elke week andere kinderen zijn en die andere heeft een paar maanden met hem in de klas gezeten. Ik vind het nou niet bepaald sterk." Eva en Wolfs keken elkaar aan. "Maar goed, als dit het is is dit het en dan hoop ik maar dat jullie gelijk hebben." De opluchting was was Eva's en Wolfs gezichten af te lezen. "Help Marion en Romeo met het onderzoek naar Sebastiaan," "mist jullie het aankunnen en geen gekke dingen doen." Zei Mechels nog snel als waarschuwing. Eva en Wolfs gaven Mechels een knikje en gingen zo snel als ze konden naar Marion en Romeo om de volgende aanwijzing met ze te delen.

"Maar als dit echt zo is, betekend het misschien dat Sebastiaan er niet meer is." Concludeerde Romeo. "We moeten niet meteen van het slechte uit gaan." Ging Wolfs er tegen in. "De moordenaar heeft de kinderen in hun veilige haven vermoord. Sebastiaan is meegenomen en er is een briefje achter gelaten op het plaats delict. De overeenkomt die we hebben is alleen dat de kinderen elkaar kennen, maar verder heeft de dader een andere aanpak gehad bij Sebastiaan." "Dus het is helemaal niet zeker dat het dezelfde dader is?" Zei Romeo. Eva schudde haar hoofd. "Maar dat is het nooit. Het is wel de moeite om het te onderzoeken. Wat stond er ook alweer op de briefje?" Eva wou verder met de zaak en had geen zin om te discussiëren over de dader, maar ze wou hem gewoon te pakken nemen. Marion pakte de map van het onderzoek en na een paar bladzijdes omgeslagen te hebben kwam ze bij het briefje. "Ik weet niet of je het nieuws hebt gevolgd, maar Eva kan je vast meer vertellen. -S." Las Marion hard op voor. "S, wie is S?" Vroeg Romeo zich hard op af. "Ken jij iemand met een naam die begint met een letter s die een hekel heeft aan Sebastiaan?" Vroeg Romeo aan Eva. Eva dacht na en schudde haar hoofd. "Jawel!" Wolfs stootte Eva aan. "Iemand die heel veel van Eline houd, maar knetter gek is." "Sabine!" Riepen Eva en Wolfs in koor. "Die gestoorde vrouw die Eline opsloot in een begrafeniskist?" Vroeg Marion bezorgt. Romeo was achter zijn computer gaan zitten zocht Sabine op in de database. "Ja die bedoelen we." Zei Wolfs. "Maar die zit toch vast?" Vroeg Marion. "Nee, ze is een paar maanden geleden vrij gelaten wegens goed gedrag en hier staat dat ze de behandeling in de tbs kliniek goed had volbracht." Las Romeo vanaf zijn computer voor. "Nou als ze werkelijk iets te maken heeft met dit alles, mag ze meteen wee terug." Zei Marion. "Wij gaan naar het huis van Sabine om te kijken hoe dat erbij ligt en dan stel ik voor om zo snel mogelijk een inval te doen in dat huis." Stelde Eva voor. "Romeo en ik zullen al onze bevindingen doorgeven aan Mechels en een inval regelen." Voor Marion was uitgesproken, had Eva haar jas al gepakt en was naar de auto gelopen. "Ik pas wel op haar dat ze geen gekke dingen doet." Zei Wolfs gauw toen hij het bezorgde gezicht van Marion zag en hij liep snel achter Eva aan naar buiten.

Aangekomen bij het huis van Sabine leek alles rustig. "Weet je zeker dat ze hier nog woont?" Vroeg Eva ongeduldig aan Wolfs. "Ja, Romeo heeft me het adres doorgestuurd en dit is haar inschrijf adres." Eva zuchtte. "Dit huis lijkt meer of er al jaren niemand binnen is geweest." Eva had gelijk. De tussenwoning in de wijk Belfort zag er verwaarloost uit. De kleine tuin voor de woning was wild begroeit en het pad naar de deur leek moeilijk begaanbaar door het vele onkruid. De kozijnen leken verrot en de gordijnen waren gesloten. "Eef?" Wolfs verbrak voorzichtig de stilte die was ontstaan. Eva haar bliek ging even van de tussenwoning af en keek Wolfs aan. "Wat?" Vroeg ze geschrokken. Het leek of ze in gedachten was verzonken. "Nee, laat maar." De minuten die verstreken leken uren te duren. Na een kwartier kreeg Wolfs een telefoontje van Mechels met de vraag of er al iets was gebeurd bij het huis. Wolfs vertelde dat ze de tijd dat ze hier zaten, nog niks hadden gezien. Ook vertelde Mechels dat ze een arrestatie team klaar had staan, om Sabine aan te houden. Mits ze wel zeker wisten dat Sabine samen met Sebastiaan in dat huis was. Ze stelde voor dat  collega's hun plek overnamen, en als Sabine of Sebastiaan gezien zouden worden, dat ze dan meteen in actie zouden komen. Wolfs hing zijn telefoon op en vertelde aan Eva wat hij van Mechels te horen had gekregen. Niet lang daarna kwamen er collega's om de plek van Eva en Wolfs over te nemen er al aan. Met een gemengd gevoel redden ze terug naar de Ponti.

"En?" Toen Eline de deur van de Ponti open en dicht horde gaan, was ze zo snel als ze kon naar de keuken gegaan en daar Wolfs en Eva tegemoet gelopen. Eva en Wolfs schudde hun hoofden. Eline zuchtte en plofte verslagen in een eettafel stoel. "We zijn er mee bezig en we vinden hem. Dat beloof ik je." Zei Eva tegen Eline en ze legde haar hand op Eline haar schouder. "Ik denk dat het verstandig is om te gaan slapen." Stelde Wolfs voor. Eva knikte. "Ga je mee, Eline?" Vroeg Eva toen ze zag dat Eline op haar stoel bleef zitten. "Ga maar alvast. Ik kom zo boven." Eva en Wolfs liepen naar boven. Eline bleef achter. Ze dacht aan haar mannetje en hoe het met hem op dit moment zou gaan. Waar hij zou zitten en zou hij überhaupt nog leven? Niet aan denken. Alles zou goed komen en ze ging niet weer een liefdevol iemand verliezen. Eline besloot om ook maar op bed te gaan en hopen dat ze morgen haar zoon weer in haar armen zou hebben. Toen ze opstond zag ze plotseling een map op tafel liggen. Waarschijnlijk had Eva of Wolfs die map meegenomen en bij binnenkomst op tafel gelegd. Ze besloot de map te openen en met verbazing keek ze de documenten aan die in de map zaten. Het ging over Sebastiaan. Ze las een paar documenten door en kwam er al gauw achter wat Eva en Wolfs vandaag hadden ontdekt. Zonder na te denken pakte ze haar jas en liep ze naar buiten. Hoplijk dichter naar haar zoon.