Koreano <3

Koreano -- 1 <3

Nakakatamad.

Boring.

Haaays. Nakakatamad talaga.

d(-_-)b

*tok tok tok

d(-___-)b

"Anak? Kakain na." Sabi ni mama.

"Okay."

Binuksan ko yung pinto ng walang kabuhay-buhay.

Pagkadating ko sa hapagkainan, umupo ako sa upuan ng walang kabuhay-buhay.

Sumubo ako ng walang kabuhay-buhay.

Ngumuya ako ng walang kabuhay-bu...

"Anak, inom ka nga ng enervon. Para kang patay eh." Sabi bigla ni mama.

"Wala tayong enervon ma." (-__-)

"Ay wala ba? Hehe. Bili na lang ako maya."

"Wag na ma. Di eepek yung enervon sakin."

"Nag summer lang naging ganyan ka na. Lumabas ka kaya ng bahay."

"Anong gagawin ko sa labas? Eh wala naman akong kaibigan dito."

Napaisip bigla si mama.

"Alam ko na!" -mama

( '-' ) <-- ako

"Mag impake ka. Dapat pag uwi ko naka ready na ang mga damit mo. Alis na ko, bye anak!"

( =.= ) <-- ako

Ano daw? Impake? Palalayasin na niya ata ako. Oo tama. Palalayasin na niya ako.

Hinugasan ko yung 3 pinggan, 2 kutsara, 2 tinidor, at 2 baso. 3 yung pinggan kasi yung isa nilagyan ng ulam.

Super tahimik. Tunog lang ng pinggan ang maririnig tsaka pag-agos ng tubig sa gripo. Ganito ba ka boring pag summer? O sadyang mainit lang ang panahon? Anong connect naman dun? --.--

Actually, hindi naman ako ganito. Pag school days, energetic ako. Pero pag summer, nawawala. Na lolowbat bigla ang katawan ko. Mas lalo na, wala akong kapatid. Solo lang akong anak. Dalawa lang kami ni mama dito sa bahay. Si papa? Asus! Andun, sumama sa koreana niyang jowa. Maputi lang masyado yun kaya iniwan si mama. Pag ako yumaman? Gatas na ang ipangliligo namin. Kung yumaman man ako. ==,==

Nga pala. Ruthy ang pangalan ko. Parang root lang. Ah, whatever! -,- 3rd yr high. Buti nga at di ako naabutan ni papa K12. Kung naabutan pa ako, yari na. Nothing impressive tungkol sakin. Bukod sa marunong akong kumain, tulog, kain, eh marunong din akong maligo, nood, ligo. Corny --.--

Kelangan ko na nga palang mag impake! San ba kasi ako pupunta? Palalayasin kaya ako ni mama? O baka mag out of town kami? *O*

Biglang nagkaroon ng lakas yung katawan ko. Parang bumabalik na ang sigla ko ah!

Kinuha ko yung pinakamalaki kong maleta. Dapat magagandang damit ang dalhin ko. Para makapag selfie sa magagandang lugar. Waaaah!! Na eexcite na tuloy ako! *O*

Lalalalala~ GOODVIBES

GOODVIBES.

GOODVIBES..

GOODVIBES...

Woooooh! Sa wakas! Nakapag impake na rin. Nakakapagod palang mag impake mas lalo na pag marami kang damit na dadalhin. Pero okay lang. San kaya kami mag o-out of town? Gusto ko sa KOREA!!! <3 <3 <3

Lam mo kung bakit sa Korea??

BAKA SAKALING MAKITA KO YUNG MAGALING KONG TATAY NA KASAMA YUNG JOWA NIYANG KOREANA. SUSUGURIN KO SILA AT AAWAYIN. PAG AKO MAS MAINIS, PUPUTULIN KO NG PINONG-PINO ANG BUTO NILA AT---

"Andito na ako anak! Waaaaaaah!" ( 'O' )

"Hi po mama! Welcome home!" ^___^

"Ba..ba..bakit yan ang ginamit mo? Bakit yung pinakamalaki mong maleta anak??" Gulat na gulat ata si mama sa nakita niyang maleta. Hihi. Malaki kase eh. ^___^

"Hihi. Bakit po mama? Tama lang po 'to. Baka nga magkulang pa ang mga damit ko sa pag o-out of town natin eh." ^___^

Napatigil bigla si mama. Baka nagulat siya at nalaman ko. Baka surprise niya sakin yun!!!

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA hindi naman haha tayo haha mag o-out of haha town eh! Hahahaha."

^___^

^__^

^_^

'---'

'-'

(/ _ \)

Parang umalis ang kaluluwa ko sa katawan ko.

Parang dinurog ng sobra ang puso ko. </3

Daig ko pa ang brokenhearted eh. <///3

"Bumili ako ng bag para gamitin mo. Eto oh." May inabot siyang maliit na bag. Parang sakto lang ang 10 pares ng damit.

BADVIBES.

BADVIBES..

BADVIBES...

Nawalan na ko ng gana. Matamlay na ulit ako. -___-

"Oh bakit hindi na ma drawing yang mukha mo ngayon? Eh kanina lang ang saya saya mo. Akala mo siguro mag o-out of town tayo noh? Hahaha--"

"Tumigil ka na nga ma. -__- San ba talaga tayo pupunta?"

"Anong tayo? Ikaw lang noh."

"Ako lang??! Eh san naman ako pupunta?"

"Sa tita mo."

"DUN SA KABILANG VILLAGE LANG??!"

Napatakip si mama ng tenga.

"Wag kang manigaw. Naririnig naman kita."

"Ayoko."

"Anong ayoko?"

"Ayokong pumunta dun."

"Kelangan mong pumunta dun."

"Ikaw na lang."

"Okay." Kinuha niya yung bag na binigay niya sakin.

"Sayang. Ang alam ko bibigyan ka ng pera nun eh. Ikaw kaya yung paborito niyang pamangkin. Tapos uuwi pa yung tito mong galing sa US. Marami ring pera yun. Di ba gusto mo magkaroon ng maraming pera?? Kaya lang ayaw mo. Ako na lang pupunta dun. Ba'bye!"

"Teka teka!" Hinablot ko yung bag sakanya.

"Pupunta na ko dun. Di mo naman kasi sinabing uuwi si tito eh. Alam mo namang mahal na mahal ko yun eh."

"Mahal na mahal? Alin, yung pera? Hahaha."

"Mama naman oh! Syempre hindi! Pero pwede na rin kasama yung pera haha."

"Mag impake ka na nga. Ulit. Haha."

"Ilang days po ba ako dun ma?"

"Depende. Kung ayaw mo dun, pwede ka namang umuwi dito. Wala ka kasing kasama dito anak. Wala ka ring ginagawa. Buti na dun at makakasama mo pa ang mga pamangkin mo. Sorry wala kang kapatid."

Tiningnan ko si mama.

Hinawakan ko ang kamay niya.

"Mama, okay lang po yun. Hindi naman ako nagrereklamo eh. Masaya na ako't kasama kita. Pano ka dito ma? Mag-isa ka lang."

"Ang bait naman talaga ng anak ko. Lagi naman ako umaalis eh. Kaya okay lang kahit mag-isa ako."

"Kelan po ba ako pupunta kela tita?"

"Mamayang gabi."

"Agad agad??!"

"Eh miss ka rin naman nila eh. Ang tagal mo na rin daw kasing hindi bumibisita sakanila. Miss ka na ni Fufu."

"Miss ko na nga rin po yung batang yun eh."

"Ingat ka na lang dun anak. Text ka lang pag may kelangan ka."

"Opo ma. Thank you po."

Nagyakapan kaming dalawa ni mama.