Karanlık Dünya

Bölüm "10" {o şu an kötü..}

Şuan Hastannenin cafeteriyasında oturmuş Ezginin kahvemi getirmesini bekliyorum. Ellimi başımın üstüne koymuş bir vaziyete masada oturuyorum. Galiba gece çok içmiştim. En son hatırladığım şey Ezginin beni içmekten durdurmak istediği gerisi yok.

"Al bakalım tatlım" dedi Ezgi kahveyi bana uzatarak.

"Sağol ya.." dedim minet dar bir şekilde.

"Birşey değil"

Kahvemden birkaç yudum aldıktan sonra masaya koydum.
Dün neler olduğunu hatırlamaya çalışıyorum ama aklıma çok şey gelmiyordu.

"Dün bardan sonra birşey oldumu" diye sordum Ezgiye.

"Yoo yani Yağız seni kucağına alıp Arabaya taşımasından ve eve taşımasından hariç birşey olmadı." dedi ve kahvesini devam içmeye başladı.

Ne yani Yağızmı beni eve götürmüştü?!

"Efendim?" dedim şaşkınca.

"Ne efendim? Hatırlamıyormusun yoksa?"

Kesin ben şimdi saçma sapan konuşmuşumdur şimdi. İnşhallah kendimi rezil etmemişimdir..

"Kesit kesit" dedim ve başımı masaya gömdüm.

"Sencede tuhaf değilmi kız Yağızın İdil ve Bulut hakkında bunu bilmesi"

Başımı kaldırmadan konuşdum.

"Geldilermi bugün?"

"Sence" dedi gülerek.

"Kızım Yağızın kendisi tuhaf. Konuşmasımı tuhaf olmayacak." dedim hala kafamı kaldırmadan.

Bir süre ses gelmeyince başımı kaldırdım Ezginin ne yaptığını görebilmek için.
Kafamı kaldırdığım gibi Yağız karşımdaydı. Şaşırarak ona bakdım.

"Tuhaf biri olduğumu düşündüğünü bilmiyordum.." dedi gülümseyerek.

Ayy ben şimdi nasıl yüzüne bakacam yaa!

Gözlerimi kaçırarak konuşmaya başladım. Birşey fark etmesin diye konuyu değiştirmeye başladım.

"Sen ne ara geldin ya?"

"Ee çok olmadı" dedi be kahvemi alıp içmeye başladı.
Yüzünü ekşiterek kahveyi masaya koydu.

"Şekeri çok sevdiğini şimdi anladım."

"Seninde şekeri hiç sevmediğini anladım" dedim aynı şekilde ve kahvemi aldım.

"Ee ne güzel bir birimizi daha iyi tanımaya başlıyoruz" dedi gülerek.

"Seni tanımasamda olur canım. Eksik kal" dedim alayla.

"Hmm" dedi ve düşünmeye başladı.

Ne düşünüyor acaba diye içimden geçiriken konuşmaya başladı.

"Belki ben seni tanımak istiyorumdur? Olamazmı?"

Kızlarr hadi gelin halay çekelim. Ama bir şartala halayın başı ben olucam! Çünki şuan benden daha mutlusu yok.
Ama fark etmemesi için sahte bir gülüçük atım.

"Olamaz."

"Olur.

"Hayır."

"Olur."

"Hayır."

"Olur."

"Ben gidiyorum" dedim ve kahvemi alıp asansöre yürümeye başladım.
Yağızın arkamdan geldiğini adımlarından duyordum.