Monster Stalker (COMPLETED)

Chapter VII

Dali daling umalis ng bahay si Kim matapos malaman na nag leave pala ang katulong nila.

Hindi niya alam kung bakit iba ang kutob niya sa Manang na kasama niya sa bahay kaya gusto niyang umiwas dito.

*Field trip*

Ethan: Kim?

Kim: Oh?

Ethan: Napapansin mo din ba yung matandang yun?

Kim: Yung nagtitinda sa tabi ng kalsada?

Ethan: Exactly. Bakit ganun siya makatingin sayo? Parang galit na natatakot na ewan. Tss. Ang labo.

Kim: I dont know.

Ethan: Tsk. Tanungin ko nga yun.

Kim: Wag na Ethan ano ka ba.

Maya maya nagsalita ulit si Kim.

Kim: Ethan, lately napapapansin ko ang weird ni Manang, kagabi binigyan niya pa ako ng gatas sa room ko, then kanina sabi ni mommy one week na daw mula nang mag leave si Manang. Hindi ko na alam kung ano gagawin ko.

Ethan: Baka naman nanaginip ka lang kagabi?

Kim: I dont think so, kasi nakita ko pa siya kanina tapos nginitian niya pa ako.

Ethan: Baka namalikmata ka lang?

Kim: Tsk. Forget about it.

Mabilis na lumipas ang oras. Gabi na nang nagsiuwian sila.

8pm House

Pagpasok na pagpasok pa lang ni Kim, sinalubong agad siya ni Manang/CreepyManang.

CreepyManang: Hindi makakauwi ang mommy mo ngayong gabi, may emergency kasi sa office nila. (Bahagyang ngumiti si WeirdManang, hindi alam ni Kim kung bakit nagsitayuan ang balahibo niya ng nakita niya itong nangiti.)

Ang lamig ng boses ni Manang. This time natatakot na talaga si Kim. Alam niyang hindi ito ang katulong nila. Bakit niya nalaman? Dahil ang totoong si Manang may pilat sa braso, pero ang kaharap niya ngayon ay wala. Kakaiba pa din ang tingin nito sakanya maging ang hindi pag control sa kamay. Umakyat na lang si Kim sa kwarto niya at nagkulong.

9pm Kim's Room
*calling*

Ethan: Kim...

Kim: Ethan, natatakot ako. Hindi si Manang ang nandito sa bahay.

Ethan: Oo, alam ko.

Kim: Ha? Pano? At bakit mo alam?

Ethan: May dapat kang malaman.

Kim: Ano? Sabihin mo na!

Kim: Ethan? ETHAAAAAN!
*tooooooot*