Το σχολειο επιτελους τελειωσε, απαλλαχτηκαμε απο τη σκυλα που μας κρατησε και 5 λεπτα παραπανω και εγω με τη Σοφια κατευθυνομαστε σπιτια μας.
Σοφια: Τελικα δε καταλαβα εσυ θα μεινεις στον Κωστα ή οχι;
Νεφελη: Ουτε εγω... για να μη μου ειπε τιποτα μετα που μας εκανε παρατηρηση η στριγγλα παει να πει οτι τελικα οχι...
Σοφια: Θα σκεφτουμε κατι αλλο τοτε.
Νεφελη: Αστο Σοφια... ηθελα να δωσω ενα μαθημα στους γονεις μου αλλα μαλλον δε θα γινει τιποτα και εγω θα φυγω στη Γερμανια...
Σοφια: Το κινητο σου ποτε θα στο δωσουν;
Νεφελη: Δεν ξερω... μαλλον στα 30 μου.
Σοφια: Πφφφφ...
Γιαννης: Εεεεεεε κοριτσιαααααα!
Γυρναμε πισω για να δουμε ποιος μας φωναζει.
Νεφελη: Εμας λεει;
Σοφια: Αχ ναιιι. Δες, ειναι και ο Κωστας απο πισω.
Νεφελη: Γιατι τρεχουν ρε;
Σοφια: Που να ξερω.
Κωστας: Ε... πιτελ...λους σας φτα..α..σαμ..ε.
Σοφια: Γιατι λαχανιασατε; Και γιατι τρεχατε;
Κωστας: Σε εσας ερχομασταν ρε. Που πηγατε μετα το σχολασμα; Γιατι φυγατε και ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΑΤΕ;
Νεφελη: Εμ... παμε.. Σπιτια μας;
Γιαννης: Αφου σ' αυτον θα μεινεις.
Σοφια: Τι;
Νεφελη: ΤΟ ΕΝΝΟΕΙΣ;
YOU ARE READING
Stuck with my frenemy
FanfictionΣας εχει τυχει ποτε να γνωρισετε ενα ατομο που ολο κοντραριζεστε; Που δεν αντιπαθειτε τοσο πολυ ο ενας τον αλλον αλλα δεν συμπαθιεστε κιολας; Ενα ατομο με το οποιο αλλοι πιστεύουν οτι θα μπορουσατε να ειστε φιλοι και αλλοι σας σιπαρουν; Ε ετυχε στη...