Stuck with my frenemy

73

Στο μαγαζί ειχε ήδη αρκετό κόσμο, και έβλεπα κι άλλους να εμφανίζονται στη πορτα καθε δυο λεπτά περίπου. Ήταν ο χορος για πριν τα Χριστούγεννα. Κατα τη γνώμη μου ηταν λιγο νωρις, αλλα δεν πειράζει.

Ο Γιάννης έφερε ποτα για όλους, ο Τασος εξαφανίστηκε μετά απο λιγο και η Σοφία χορευε με τον Γιάννη.

Τι ωραια που περναω εεε;;
Περνούσα τον χρόνο μου κοιτώντας τα στορυ που ανεβαζανε ολοι απο εδω μεσα.

Ειχα απορροφηθει τοσο πολυ, που δε πρόσεξα καν οτι ηρθε και στάθηκε κάποιος δίπλα μου.

Νεφέλη: Ωπ. Γεια...

Κώστας: Χαιρετε.

Νεφέλη: Πως και ήρθες;

Κωστας: Βαρέθηκα σπίτι. Και ειπα να περάσω. Ετσι κι αλλιως εγω το διοργανωσα ολο αυτο.

Νεφελη: Ξερεις οτι αν το συνεχισεις έτσι δε θα αναρρωσει ποτε το ποδι σου ετσι;

Κώστας: Ναι μην αγχώνεσαι γι αυτό.

Νεφέλη: Μάλιστα...

Δε θα πω ψέματα. Μου ανεβασε λίγο τη διάθεση μόνο και μόνο που ήρθε, και ας μη το εδειχνα.

Σκανε μύτη οι φίλοι του που ηταν σε ένα τραπεζι πιο περα, και αρχιζουν να χαιρετανε τον Κώστα.

Εγω στρεφομαι παλι στο κινητό μου.

Μαριος: Γιατι δεν μιλας εσυ;

Για να σας υπενθυμίσω, ο Μαριος ειναι στη παρεα του Κωστα, μαζι με τον Βασιλη και τον Νίκο. Και φυσικα τον Γιάννη.

Νεφελη: Ψιλοβαριεμαι μωρε.

Τον Μαριο ποτε δε τον συμπαθησα γιατί μαζι με τον Νίκο ηταν απο τους μεγαλύτερους μαλακες τους σχολείου.

Αλλα δεν εχω λογο να μη του μιλήσω, οσο δεν μου πεταει καφριλες δεν εχω κάποιο θεμα μαζι του.

Μαριος: Να σου φερω αλλο ποτό, σχεδόν το τελειωσες αυτό.

Κοιταω το ποτο μου και μετα τον Μαριο.

Νεφέλη: Μπααα ασε, καλο ειναι και το ενα.

Μάριος: Γιατι; Δε το σηκώνεις;

Νεφέλη: Καπως ετσι.

Μαριος: Γιατι δε χορεύεις λίγο; Μην κάθεσαι στο κινητο, παρτυ έχουμε.

Νεφελη: Εσυ γιατί δε χορεύεις;

Λαθος ερώτηση μαλλον...

Μαριος: Εχεις δικιο δεν υπάρχει λογος. Σηκω. Παμε.

Νεφελη: Που παμε;