Stuck with my frenemy

51

Εχει ξημερωσει και εγω παιζει να κοιμηθηκα κανα δυωρο μονο. Δε με επαιρνε ο υπνος. Πρωτον αναστατώθηκα και δευτερον σκεφτομουν. Στην αρχη το μονο που σκεφτομουν ηταν οτι ηθελα να γυρισει ο Κωστας να συνεχισουμε απο εκει που το αφησαμε. Οσο περνούσαν οι ωρες ομως το ανελυσα κι αλλο.

Αυτος θελει ενα πηδημα σωστα; Δε το λεω με την γουρουνιστικη έννοια οτι θα με χρησιμοποιησει και θα με πεταξει σαν στυμενη λεμονοκουπα,  προς θεου, απλα το ειχε ξεκαθαρισει οταν μου το προτεινε οτι ειναι για να "περασουμε καλα"... Ασε που αν ηθελε παραπανω θα μου ζητουσε ραντεβου και οχι σεξ. Ωραια μεχρι εδω. Εγω απο την αλλη νιωθω πραγματα για αυτον. Αρα πειτε μου εσεις που θα καταληξει ολο αυτο. Με εμενα να κολλησω μαζι του, αυτον να συνεχισει τη ζωουλα του και να μου λεει οτι αυτο που εγινε ηταν κατι της μιας φορας. Φαε χλαπατσα μετα Νεφελη. Αααπαπα απαπα δε γινεται να το αφήσω να γινει κατι τετοιο. Καλυτερα να το αφησουμε μεχρι εδω που εφτασε. Σε φασωμα, οπως ειπε και ο ιδιος. Δινω και πανελληνιες φετος, αν κολλησω σε αυτον δε θα σκεφτομαι μαθηματα, θα περασω σε καμια μπουγατσοκοπτικη στο Σουδαν και καηκαμε μετα. Δεν αξίζει να το περασω ολο αυτο επειδη εγω δεν μπορω να ελεγξω την εφηβεια μου. Οριστε μας δηλαδη.

Ωραια τωρα που το αποφασισα μπορω να τον αντιμετωπισω οταν γυρίσει. Αν γυρισει ποτε...  Εχει παει μεσημερι σχεδον και ακομα δεν εχει γυρισει.  Λες να επαθε τιποτα;  αλλα τι να επαθε; Στο σπιτι του ητανε. Μηπως να παω απο εκει; Οχι σκατα ιδεα, θα στειλω κανενα μηνυμα καλυτερα.

"Ζεις ρε, ολα καλα; ανησυχω λιγο. "

Στελνω και περιμενω απαντηση. Το διαβαζει δυο λεπτα μετά αλλα δεν απανταει. Σχεδον αμεσως μετα ανοιγει η πορτα του σπιτιου.

Κωστας: Ανησυχησες ε;

Λεει απαντωντας με το που μπαινει. Στριφογυριζω τα ματια μου και αγνοω λιγο τη καρδια μου που με το που μπαινει χτυπάει λιγο πιο γρήγορα. Σιωπη καλε.

Νεφελη: Εχει φτασει μεσημερι για αυτο.

Κωστας: Η θεία μου ακομα γενναει λογικα, και ο ηλιθιος αδερφος μου, ο οποιος με το που γυρισε απο εξω εχθες αμεσως ξεραθηκε, ξυπνησε τωρα.  Για αυτο μπορεσα να φυγω.

Νεφελη: Καταλαβα.  Πως ηταν το βραδυ σου λοιπον;

Κωστας: Τωρα τα θες και τα λες; Τα μικρα δε κοιμοντουσαν με τιποτα και μου σπασανε τα νευρα. Αλλα τα κοιμισα εγω μια και καλη.