Ανεβηκαμε τις σκαλες και η Σοφια μας περιμενε με την πορτα ανοιχτη.
Σοφια: Μπειτε.
Το βλεμμα της ειναι σαν μανας που μολις ειδε τα παιδια της να δερνονται και εχει απογοητευτει. Τελικα δεεε πολυχαρηκε μαλλον.Μπαινω πρωτη και καθομαι στον καναπε, και μετα τα αγορια και καθονται με τη σειρα τους διπλα μου.
Η μαμα της βγαινει μετα απο λιγο με πετσετες και ενα χαμογελο μεχρι τα αφτια. Η κορη της την κοιταει με ενα βλεμμα που της το κοβει το χαμογελο για λιγο ομως οταν ερχεται σε μας ξαναχαμογελαει.
Μαμα Σοφιας: Παρτε εδω να σκουπιστειτε. Νεφελη μου παρε τη μεγαλη εχεις πολυ μαλλι κοριτσι μου. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω σημερα. Τα παιδια; Ποια ειναι;
Σοφια: Κωστας και Γιαννης.
Λεει η Σοφια δειχνοντας τους παραλληλα.
Η μαμα της κοιταει για λιγο τον εναν και τον αλλον και μετα λεει κατι που με κανει να γελασω (μονη μου).
Μαμα Σοφιας: Και ποιος απο τους δυο ειναι που θελει την κορη μου;
Ο Γιαννης ξεροβηχει και ο Κωστας γελαει.
VOUS LISEZ
Stuck with my frenemy
FanfictionΣας εχει τυχει ποτε να γνωρισετε ενα ατομο που ολο κοντραριζεστε; Που δεν αντιπαθειτε τοσο πολυ ο ενας τον αλλον αλλα δεν συμπαθιεστε κιολας; Ενα ατομο με το οποιο αλλοι πιστεύουν οτι θα μπορουσατε να ειστε φιλοι και αλλοι σας σιπαρουν; Ε ετυχε στη...