Σας εχει τυχει ποτε να γνωρισετε ενα ατομο που ολο κοντραριζεστε; Που δεν αντιπαθειτε τοσο πολυ ο ενας τον αλλον αλλα δεν συμπαθιεστε κιολας; Ενα ατομο με το οποιο αλλοι πιστεύουν οτι θα μπορουσατε να ειστε φιλοι και αλλοι σας σιπαρουν;
Ε ετυχε στη...
Καθομουνα λοιπον στα σκαλια. Μετα απο λιγο κατεβαινει βαριεστημενα ο τυπος που μας εκανε παραπονα την προηγουμενη φορα και που επαιξε και λιγο ξυλο με τον Κωστα.
Τυπος: Μμμ βλεπεις τωρα ποσο ωραια ειναι οταν σε ενοχλει η μουσικη εε;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Λεει ετσι οπως περναει απο διπλα μου πηγαινοντας προς τα κατω και τον βριζω απο μεσα μου. Μαλακα.
Περασα πολυ ωρα εκει εξω και παρατηρουσα οσους εμπαιναν και εβγαιναν απο το σπιτι. Ειχα πιει ηδη λιγο απο τη βαρεμαρα μου οποτε πλεον δεν καταλαβαινα καν τη μουσικη και το ποσο δυνατα ηταν. Δε με πολυενοιαζε, τη συνηθισα. Εδινα περισσοτερο προσοχη στο να στοιβαζω σε πυργο τα πλαστικα ποτηρια οταν τελειωνα ο,τι ειχε μεσα.
Βγαινει ο Τασος, ενας συμμαθητης μου απο το σχολειο. Καλο παιδακι, συμπαθητικο, μιλαμε λιγο, τα ειχαμε για 3 μερες στο νηπιαγωγειο (😐). Αυτα πανω κατω.
Με βλεπει και γελαει. Δεν ξερω γιατι αλλα τελος παντων.
Τασος: Τι γινεται, γιατι τετοια χαλια;
Νεφελη: Ευχαριστω βρε για την ψηφο εμπιστοσυνης. Τι εχω; Ακου εκει χαλια... ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΜΟΥ!
Του λεω καθως παει να κανει ενα βήμα για να κατσει διπλα μου στις σκαλες.
Τασος: Λυπημενη φαινεσαι. Και λιγο πιωμενη. Αλλα κυριως λυπημενη.
Νεφελη: Ναι ναι ξερω. Μωρε ειμαι.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
