Hayal ve hayat. Birbirlerine ne kadar çok benziyor, bir bilsen...
Hayallerin de hayatınla birlikte başlar. Aynı anda doğan iki kardeş gibi. Onlar berraktır...
Dibi gözüken bir deniz gibi. Daha sonra netlik bozulur. O berrak deniz, eskisi kadar temiz değildir artık. Kirlenmiştir... kimi insan hayatını çekip çıkarmak ister bazen, bu kirli körfezden.
Kimiside hayattan ümidini keser, hayallerde bulur kendini, o kirlenen hayaller düşüncelerin saflığı ile birlikte eski berraklığına kavuşur. Huzur bulur. Artık insan için hayat bitmiştir. O iki kardeşten biri, artık yoktur.
İnsanlar acımasızdır. Senin saflığından faydalanırlar. Bir vampir gibi emer, bir gül gibi kuruturlar tüm yaşama hevesini. Onlar için sen bir açık büfesin. Senden istedikleri şeyden, yeteri kadar alırlar. Artanıda çöpe...
Güçsüzleşirsin, onlar seni umursamazlar. Bu aciz vücudun Tanrıya yalvarır. Ruhun haykırır, al diye..!
Huzur denilen bu illet, bir çoğu insan için sadece bir hayalden ibaret.
Huzur bulamadığın bu evrende; intihar mektubun bile boştur, hayatın gibi...
...
Ben bir kuş olsam uçamazdım; yükseklikten korkuyorum.
Ama yerlerdede sürünemem, alçaklıktan korkuyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Kadar Temiz Ol
Randombazen sadece huzur istersin... bazen de bir dost. Hüznü, öfkeyi, mutluluğu, neşeyi birlikte yaşayabilecegin birisini istersin. kimi zaman yanında kimse olmaz, derdini sayfalara dökersin. mutluluğunu onunla yaşar, hayalini onunla kurarsın. öfkeni ona...
