"Yazacak ne çok şey var, Yazmaktan usandığım. Oluk oluk kan akardı, açsalar bu sandığı." Demiş şairin biri. O İçinde birikenleri, kağıda dökmüş. Anlatacak kimsenin olmaması, onu kağıtla buluşturmuş. Aslında biliyor musunuz? insanı yalnız bırakmayan tek şey; yalnızlığıdır... çünkü o hiç gitmez, o hiç küsmez sana. Sadece dinler seni. Sen ona bağırsanda dinler, sussanda...
Ama hayat işte, Pek güvenemiyorsun yalnızlığa bile.
Ona da bağlanamıyorsun, sevemiyorsun onuda. Korkuyorsun! O da diğerleri gibi; bağlanırsam gider mi, bırakır mı beni? Diye düşünüyorsun belkide. Sende haklısın.
Kimseye güven yok artık, bir soğukluk var insanların arasında. O buz kesen bakışların, nedeni bu olsa gerek. Eskiden dostluk vardı, şimdi ise sosyal medya... herkesin sahte bir karaktere büründüğü bu boyutta; iyiyi de, kötüyü de ayırt edemez olduk artık. Herkes bir birine kin ile bakıyor, dışlıyorlar birbirlerini. Kendine yapılmasını istenmeyen şeyleri, başkalarına yapıyorlar. Sanki çok dostu varmış gibi; birde adam ayırıyor,
zengin, fakir diye.
-------
Bazen öyle bir kızıyorum ki hayata, tutabilsem bir kaşık suda boğarım. Ama zor olan kısmı, burada başlıyor; Hayata tutunmak. En zoru bu işte. Bakma sen benim ona kızdığıma, bir tutunabilsem, bir daha asla bırakmam bu hayatı; taki azrail gelip kapımı çalana kadar.
-3-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Kadar Temiz Ol
Randombazen sadece huzur istersin... bazen de bir dost. Hüznü, öfkeyi, mutluluğu, neşeyi birlikte yaşayabilecegin birisini istersin. kimi zaman yanında kimse olmaz, derdini sayfalara dökersin. mutluluğunu onunla yaşar, hayalini onunla kurarsın. öfkeni ona...
