GİRİŞ(Spoiler)
Soğuk tenimi dondurup,iliklerime işlerken buna aldırmamaya çalışıyordum.Montumu giysem rahat edemezdim,hareketlerimi kısıtlardı.Planı kurmuştuk ve emrimdeki insanlar yerlerinde hazır bir şekilde benim komutlarımı bekliyorlardı.Ben ise takımımla beraber deponun içine girmeye çalışıyordum.Depoya girişi sağlayan tek bir kapı vardı ve biz oradan giremezdik çünkü girdiğimiz anda kapının arkasında,bizi vurmak için hazır bekleyen adamlar olduğunu biliyorduk.Burayı seçmesinin nedeni buydu.Emrimdeki insanları depodan uzak tutmaya çalışıyordu ama bizim geleceğimizi tahmin edemezdi.
Depoya girmek için bir yol daha bulmuştuk,bir yeraltı tüneli.Ormanın içinden başlıyordu.Tabiki oranın başına da adamlarını koymuştu.8 tanelerdi.Bzim için 6 tanesi yeterdi.Bunlar öncü birlik olduğu için zorlanmadan onları ormana doğru çektik ve etkisiz hale getirerek kıyafetlerini aldık.Kıyafetleri siyahtı ve maske takıyorlardı ki bu bizim yararımızaydı ama çabuk olmalıydık.
Adamlar her 10 dakikada bir nöbet değiştiriyorlardı.Nöbet değiştirmek için gelen adamlar gelince biz de içeriye girdik.Tünelin başlangıcında bekleyen adama kolumuzdaki simgeyi gösterdik ve tünel boyunca nöbet tutan adamların yanından dikkat çekmemek için yavaşça ilerledik.Deponun girişine geldik ve merdivenden çıktık.İçeriye hızlı bir şekilde göz attım.Çetin ve Eylül'ün elleri ve kolları sandalyeye bağlı bir şekilde oturduğu yerim arkasındaki yerimi aldım.Takımım da beni takip etti.Kimse bize dikkat etmemişti.
Selim "Size son kez soruyorum"dedi Çetin ve Eylül'e bakarak "Kız nerede?" İkisi de sessizliğini koruyunca Selim suratlarına yumruk indirdi.Vücutları kan içindeydi.Planı uygulamak için kendimi hazırladım.Selim:
-Tamam,siz bilirsiniz.Onu kendim de bulabilirim,dedi ve belinden silahını çıkartıp Çetin'e doğrulttu.Çetin yüzünde hiç bir korku belirtisi olmadan Selim'in gözlerinin içine bakıyordu.
-Cehennemde görüşürüz,dedi Selim.Tam silahını ateşleyecekken,silahımı çıkarıp onu kolundan vurdum.O acıyla iki büklüm olurken adamlarına ateş açtım.Takımım da adamlara ateş saldırmaya başladı,iki kişi de Çetin ve Eylül'ün iplerini çözdü.
Selim etrafa şaşkın ve öfkeli gözlerle bakarken,yanına gittim ve silahımı ona doğrulttum:
-Beni bulmak için zahmet etme,dedim. "Ben zaten burdayım."
