Çetin ve Cenk eve gelmeden önce 1 saat beklemiştik.Meraktan ve korkudan oturamayıp Eylül'ün evinin salonunda volta atıyodum.Endişeli bir şekilde ikili koltukta oturan Eylül ve Ceren hanımlar sorularımı yanıtsız
bırakıyolardı.Sonunda kapı çaldığında,ben kapıya doğru koşarken Eylül beni durdurdu.
"Sen burada dur gelenler bizimkiler olmayabilir."
Ben onun sözünü dinleyip salona geri döndüm.Eylül ve Ceren aşağıya inip kapıyı açtılar.Eylül ün "Çok şükür iyisiniz" sesini duyunca rahatladım ama erkeklerin halini görünce telaşa kapıldım.Üstleri başları kan içindeydi.
"İyi misiniz?Hayır bu çok saçma bir soru çünkü görüldüğü üzere değilsiniz.Hastaneye neden gitmediniz? Hadi hemen hastaneye gidelim.Yoldayken polisi arar..."
"Sakil ol Derin"diyerek beni susturdu Çetin."Yaralandık ama ufak sıyrıklarla ve üstümüzdekilerin çoğu bizim kanımız değil."
Ona korku dolu gözlerle baktım.
"Ne ? Nasıl sizin kanınız değil.Sakın bana adamları öldürdük deme.Naptınız siz?"
"Sakin olur musun? Adamları öldürmedik ama fena benzettik."
Cenk te bana göz kırptı.Ben onlara boş boş bakarken kapı çaldı.Çetin:
"Selma teyzedir"dedi.
"Annemin ne işi var burda?Bi ton soru soracak."
Çetin bana yorgun gözlerle bakarak "Soru sormak için değil yanıtlamak için geldi."dedi."Hepimizin sana açıklaması gereken şeyler var."
Ben de alayla " Hadi ya gerçekten mi" derken tekli koltuklardan birine oturdum.Annem merdivenlerde belirdi.Gözleri herkesin üstünde dolaştı ve en son bende durdu.Ne söyleyeceğini bilemez bir biçimde baktı bana.Sonra yanımdaki tekli koltuğa oturdu,bir süre bekledi ve derin bir nefes aldı:
"Bu akşam öğreneceğin şeyler sana saçma gelebilir ama bizi sonuna kadar dinlemeni istiyorum kızım."
"Tamam,anlatın bakalım"
Annem derin bir nefes daha aldı.
"Öncelikle bütün bu olayların başlangıcı baban."
"Babam mı?" diye sordum anlayamayarak.
"Evet.Babanla o ölmeden önce ayrı olmamızın ve onunla çok az görüşmemizin başka nedenleri vardı."
Sessiz bakışmalar ve hayatımı değiştirecek gerçeklerin başlangıcı olan cümle:
"Baban gizli bir topluluğun kurucusuydu."
Bir süre anneme mal mal baktım sonra söylediği şeyin saçmalığını idrak ettim ve kahkaha atmaya başladım "Çok komikti.Gerçekten ama daha inandırıcı bir şeyler buşabilirdiniz" Ben onlara kahkahalar eşliğinde bakarken suratlarındaki ciddi ifade bu durumuma son verdi.Hayretle anneme baktım
"Babam bir mafya mıydı yani!"
"Mafya denmesinden nefret ederdi" dedi Çetin."Aile denmesini daha çok severdi."
Aile lafını duyunca içim burkuldu.Babam bizi görmeye geldiğinde bize karşı hep çok nazik olurdu ve kısa zamanda da olsa çok iyi vakit geçirirdik.Onunla hiç dışarıda dolaşmamıştık,hep evde görüşmüştük.Ben onun hakkında iş adamı olduğunu ve annemle ayrıldıklarından başka bir şey bilmiyordum.Açıkçası sormak da istememiştim.Hep bir yerlerde başka bir ailesi olduğunu düşünmüştüm.Şimdiyse gerçektende başka bir ailesinin olduğunu öğreniyordum.Bu gerçek bana sandığımdan daha ağır gelmişti.
