Derin
Uyandığımda akşam olmuştu saat 5'e geliyordu.Epeydir uyuyordum ama kendimi hiç dinlenmiş gibi hissetmiyordum.Tabi öyle hissetmezdim.Sabaha kadar eğlenmiş ve 6 da uyumuştum.Yaşadığım şoklarda be epey yormuştu.Aa süper.Dün öğrendiklerimi hatırladım.Bugün kendime izin verip normal bir gün geçirmem ama sonra gerçekleri öğrenmeye devam etmem lazımdı.
Yataktan yavaşça kaltım ve evin içinde annemi aramaya başladım.Odasında yoktu.Sonra alt kattan tıkırtılar geldi.Annem kahvaltı hazırlıyor olmalıydı.Uyuşuk uyuşuk mutfağa indim ve mutfağın kapısında durdum.Annem mutfağın zeminine yatmıştı
Annem.bayılmıştı.
"Anne" diye bağırarak yanına gittim."Anne aç gözlerini,anne beni duyuyor musun?"
Elim ayağım birbirine dolanmıştı.Mutfaktan hızla çıkıp telefon aramaya başladım.Ne annemin telefonu ne de benim telefonum yoktu.Neredeydi bu lanet telefonlar!
Mutfağa geri döndüm ama annende bir değişiklik yoktu.Nefesini kontrol ettim.Çok şükür ki nefes alıyordu.Hızla evimizin çıkış kapısına koştum ama kapı kilitliydi"Allah kahretsin." diye bağırıp pencerelerden birine koştum ve bağırmaya başladım"Yardım edin!"
Sokakta kimse yoktu ama karşımızdaki evin penceresi açıldı.Tam ben yardım isteyecekken arkamdan iki el beni içeriye çekti.Bir eliyle ağzımı kapatıp,diğer eliyle de boynuma baskı yapıyordu.Neye uğradığımı şaşırdım.
Adamın elinden kurtulmaya çalışıyordum ama başarabilme ihtimalim yok gibiydi.Adam çok güçlüydü.
"Planlar nerde?" diye fısıldadı adam kulağıma.
"Plan mı ne planı pislik adam" demek istedim ama adamın eli ağzımı kapatıyordu.
"Şimdi elimi çekeceğim ve sen de uslu bir kız olacaksın tamam mı?"dedi.
Elini ağzımdan çekti ve beni duvara çarparak kendine çevirdi."Planlar nerede?" Ben cevap vermeyince kollarımı sıktı"Bana cevap ver ve çabuk ol."
Adımın simsiyah gözlerine baktım.Yüzünde maske vardı ve baştan aşağı simsiyah giyinmişti."Anneme ne yaptın" dedim onu duymazdan gelerek.
"Sadece bayıldı."dedi kısaca."Eğer cevap vermezsen sonsuza kadar öyle kalabilir. "
Ona korkuyla baktım "Ben plan falan bilmiyorum."
Bir anda suratıma tokat indirdi ve odanın köşesine uçtum.Bütün vücuduma acı yayıldı,yerden kalkamadım.Adam öfkeyle"Benimle oyun oynama"diye bağırdı.Vücudumun acımasından dolayı gözümden yaşlar akıyordu.
"Ben plan falan bilmiyorum."diye bağırdım.Adam bir süre öylece durdu.
"Anlaşılan seninle uğraşacağız."
Yanıma gelip beni ayağa kaldırdı."Benimle geliyorsun."
Kafam uyuşmuştu ve vücudum acıyordu ama yinede adamın elinden kurtulmaya çalıştım.O ise bana aldırmadan beni peşinden sürüklüyordu.Evin çıkış kapısına gelince cebinden anahtar çıkardı ve kapıyı açtı.
Tam dışarıya çıkacakken adamın
suratına bir yumruk indi ve adam sendeleyerek yere düştü.Ben ise adam bana çarpmasın diye kenara çekilip duvara yaslanmıştım.Kendimi toparlamaya çalışırken kapıdan içeriye Çetin girdi.Onu görünce büyük bir rahatlamayla yanına gidip ona sarıldım.Gözlerimden yaşlar akıyordu.
"Çetin,annem bayılmış.Bu adam-"
"Şş.Sakin ol.Beni buraya annen çağırdı."
Şaşkınlıkla ve rahatlamayla ona baktım.Yüzü çok ciddiydi.Adamın üzerinden bakışlarını ayırmıyordu.
"Anneni de al ve buradan çık.Dışarıda bizimkiler bekliyor."
Hemen onu dediğini yaparak mutfağa koştum.Annem sandalyeye oturmuş,boynuna masaj yapıyordu.Beni görünce ayağa kaltı ve bana sarıldı.
"İyi misin kızım."Endişeli ve yorgun gözleriyle beni inceledi.
"Evet.Sen iyi misin anne?"
Evet anlamında başını salladı."Hadi"dedim elini tutarak"Gitmemiz lazım." Tam mutfaktan çıkacakken,adamın ayağa kaltığını ve bize baktığını gördüm.Yüzündeki maskeden hiç bir şey belli olmuyordu ama yine de sarsılmış gibiydi.Bize doğru gelecekken Çetin adamın üstüne atladı ve yumruklarını ard arda adama indirdi.Adam tek bir hamle bile yapamıyordu.Çetin'i daha önce hiç böyle görmemiştim.Çok korkutucu gözüküyordu.Bize bakmadan"Gidin buradan "diye bağırdı.
Kendimizi hızla dışarıya attık ve evin önünde bekleyen Ceren' in arabasına bindik.Eylül'de öndeki yolcu koltuğundaydı.Bize dönüp"İyi misiniz?"dedi.
"Biz iyiyiz ama Çetin içeride" dedim.
Evin kapısına baktım.Cenk de bizim eve girip kapıyı kapattı.Ceren sanki bunu bekliyormuş gibi hızla gaza bastı.Evden uzaklaşınca aynadan bana baktı."Merak etme.Onlar bize yetişirler."
Başımdaki ve vücudumdaki ağrı arttığı için bir şey söylemeden arkaöa yaslandım.Annem de aynısını yapmıştı.Sonra elimi tutup,bana baktı."Özür dilerim,başına gelen her şey için."
Ona yaklaşıp,başımı omzuna yasladım."Senin suçun değildi.Beni korumak için bir şey söylemedin bana."
Alnıma bir öpücük kondurdu.Uzun bir süre sessiz kaldık.En sonunda sessizliği ben bozdum."Nereye gidiyoruz?"
Oturduğum yerden Ceren'nin yandan profilini görebiliyordum.Hafifçe gülümsedi.Sonra da kafasını çevirip bana baktı.
"Grupla tanışma vakti prenses."
