Gözlerim kapalı olduğu halde göz kapaklarıma vuran ışık beni rahatsız ediyordu.Ne kadar süredir uyuyordum bilmiyorum ama vücudum hiç dinlenmemiş gibi geliyordu.
Gözlerimi açmaya çalıştım,ışık çok fazlaydı bu yüzden alışmam zaman aldı.
Yavaş yavaş kendime geldiğim için elimin üstündeki ağırlığı yeni farkettim.Annem kafasını elimin üstüne koymuştu.Yanakları ıslaktı.Annecim benim,çok korkmuş olmalıydı.
Hastane odası gibi bir odadaydım.Oda büyüktü ama yoğun bakımlar gibi bölmelere ayrılmıştı,ben de o bölmelerden birindeydim.Camın dışında birkaç kişi vardı.
Yattığım yatağın sağında kalan duvarın orada kıpırdanmalar hissedince kafamı yavaşça sağa çevirdim.Çetin ve Mert koltukta uyuyorlardı.Gülümsedim.İkiside çok tatlı gözüküyordu.
Annemin "Derin"sesiyle bakışlarımı ona çevirdim.Gözleri kıpkırmızıydı.
"Kızım,nasılsın?Ağrın var mı?Uyurken bir yerini mi acıttım?Özür dilerim"Ağlamaya başladı."Hayvan herifler.Allah belalarını versin onların."
Boğazım kupkuru olduğundan konuşabilmem için çabalamam gerekti."Anne."Sesim pürüzlü ve kısık çıkıyordu."Yanıma oturur musun"
Annem kendini toparlayıp yatağa oturdu.Ona sarılmak istedim ama vücudumu kaldıramadım.Ah her yerim ağrıyordu.Annem de aynı şeyi düşünüyor olmalı ki,canımı yakmamaya özen göstererek bana sarıldı.Kafasını göğsüme yasladı.Kahverengi saçlarının kokusunu içime çektim.
"Çok korktum kızım"dedi gözyaşlarının arasından."Ya geri dönemeseydin,ben ne yapardım."
Daha fazla konuşamadı.Ağlaması daha da arttı."Annecim"kollarımı zorlayarak etrafına sardım"Bak buradayım,bitti artık."
Bu sözlerle kendimi de kandırabilmeyi çok isterdim ama hiçbir şey bitmemişti.Yaşadığım her şeyin tekrarlanması mümkündü.Mümkündü ama bir dahakine aynı zayıflıkta olamazdım.Olmayacaktım.
Annem kafasını kaldırıp yanağıma öpücük kondurdu ve gözyaşlarımı sildi."Bekle sana su getireyim"Yataktan kalkacakken yalpaladı,düşmemek içinde yatağa tutundu.Tesadüfe bakın ki elini koyduğu yerde bacağım vardı.
"Ahhh" Ayağımın acısıyla çığlık attım.
"Özür dilerim.Kızım çok özür dilerim."
Annem benden özür dilerken Çetin ve Mert hızla ayağa fırladı ve ne olduğunu anlamaya çalışarak etrafa bakındılar.Gözleri bacağıma kayınca,çığlığın kaynağını anladılar.
"Ne oldu?"Çetin ve Mert aynı anda korkuyla bacağıma bakarak konuşmuşlardı.
"İyiyim" dedim panik havasını dağıtmak için
"Ben yaptım"Annem hala ağlıyordu."Özür dilerim kızım"Annem hep böyle olmuştu zaten.Bir şeyi istemeden de yapsa,karşısındaki kişinin onu affettiğini hissetmeden peşini bırakmazdı.Bu konuda ben de tam annemin kızıydım.
"Önemli değil anne,bilerek yapmadın sonuçta."
Bana büyük bir rahatlamayla baktı."Tamam o zaman.Ben sana su getireyim"
O odadan çıkınca Çetin ve Mert ile başbaşa kalmıştım.Mert sessizlikle.beni inceliyordu.Bu rahatsız ediciydi.
Çetin ise,sanki annem odadan çıkmadan önce görevi ona devretmiş gibi özür dilemeye başladı."Ne desem boş biliyorum ama özür dilerim.O kadar insanın içinden kaçırılmanın bir açıklaması olamaz senin için belki ama bir açıklama var"
