Hayat gerçekten de süprizlerle doluydu.Uzun bir süre dönmeyeceğinizi düşündüğünüz veya geride bıraktığınızı sandığınız bir yere kısa süre içinde geri dönebiliyordunuz.Tıpkı benim şu anda yaptığım gibi.
Çetin uzun bir kararsızlık süresinin sonunda beni de yanında götürmeye karar vermişti.Bulduğumu düşündüğüm bir ipucu doğru çıkmazsa eğer,evin içinde babamla ilgili anılarımı düşünerek başka bir ipucu arayacaktım.Kısacası evime geri dönmüştüm.Sadece ben,Çetin,Eylül ve...
Küçük bir ordu.Biz eve varmadan bir saat önce iki araba dolusu insan önden gitmişti.Eylül bunu"Kriz durumlarında olan rutin bir durum" diye açıklamıştı.
Eve vardığımızda arabadan inmeden önce,Çetin önden gidip etrafı kontrol altına alan adamlardan durum raporu aldı.Adamlar, bu kadar kişi dikkat çekeceği için gizlenmişlerdi.Etrafın temiz olduğu söylenince de arabadan inip çabucak eve girdik.
Bu kadar adam daha çok dikkat çekmezmiydi acaba? Eylül bunu da bana şöyle açıklamıştı"Topluluktakiler gizlilikle hareket edecek kadar profesyonel insanlardır.Bunun en güvenli yol olduğundan emin olabilirsin."
Onun sıradan bir olaymış gibi anlattığı bu açıklamaları büyük bir dikkatle dinleyip,sanki normal bir olaymış gibi cevap veriyordum."Anlıyorum."
Evin içine girdiğimizde hiç vakit kaybetmeden benim odama gittik.Kolyeyi diğer çok gizli eşyalarımın yanına ki bunlar günlüğüm,lisedeki arkadaşlarımla derste sıkılıpta yazdığımız saçma sapan kağıt yazışmaları ve ufak tefek abur cuburlardı,dolabımın altında kalan bir döşemenin altına koymuştum.
Çabucak döşemeyi kaldırdım ve kolyeyi çıkardım.Çetin'e kolyeyi verdiğimde bana tuhaf tuhaf bakıyordu.'Odanda bu kadar gizli bir yer olacağını tahmin etmemiştik,bu yüzden de ince detaylarla aramadık evi." Sonra bana bakışları tuhaftan muzipliğe döndü."Senin kanında gizli işler yapmak varmış."
Koluna sert bir darbe indirdim.Evet sert bir darbeydi.Yani biraz sertti.Azıcık sert.
Tamam etkisiz bir vurmaydı ve onun kolunu değil kendi elimi acıtmıştım.Ne zaman ona vurmaya çalışsam böyle oluyordu.Adamda hayvan gücü vardı.
"Kolyede bir tuhaflık var mı?"diye sordu Eylül.
Çetin kolyeyi elinin içinde döndürdü,ışığa tuttu,kolyeye bir kaç hafif darbe indirdi."Hayır sıradan bir şey gibi gözüküyor."
Yüzümü buruşturdum.Filmlerde böyle olmuyordu ama.Kolyeden bir şey çıkması gerekiyordu.
"Hadi ama Derin,aklına başka bir şey gelmiyor mu?"Eylül de kolyeden bir şey çıkmasını bekliyor olmalıydı ki bana hayal kırıklığıyla bakıyordu.Hah demek ki saçma bir düşünce değilmiş.
Odamı büyük bir dikkatle inceledim.Babamın benim için bıraktığı bir ipucu olmalıydı.Babamla geçirdiğimiz kısa anları düşündüm,inceledim ama hiçbir şey yoktu.Odamdan çıkıp evin geri kalanına da baktım ama buralardan da sonuç çıkmadı.
"Bunu bir de evdekilere inceletelim"dedi Çetin elindeki kolyeyi göstererek sonra cebine koydu.
Artık bulunacak bir şey olmadığı kesinleşince evden çıktık.Arabaya binmeden önce gözüme bir şey takıldı.3 kız,yavaş adımlarla gülüşerek bize doğru geliyordu.Çetin duraklamamdan hiç memnun olmamış olacak ki beni sırtımsan ittirip arabaya sokmaya çalıştı."Hadi ama Derin,binsene arabaya"
Ona döndüm."Çetin,arkadaşlarım bize doğru geliyor.Onlarla konuşabilir miyim"
Arkadaşlarıma kısa bir bakış attı sonra bana döndü."İçinde bulunduğumuz durumu anlayamıyor musun acaba?"
