Shpirti i Saj

7...

U zgjova si te ishte dita ime me e bukur. Do te kaloja nje dite te tere me Anhelen. Do te rikthenim kohet e kaluara.

Vesha nje pale xhinse te zeza ,bluze te zeze dhe hodha siper nje pallto ngjyre bezhe. Normal vura dhe kapucin tim te preferuar.

Po prisja ne dhomen time qe te vinte Anhela. Me kishte zene gjumi duke e pritur. Por u zgjova pak me vone sepse degjova nje te kercitur gishtash. Ajo po perpiqej te me zgjonte mua.

U zgjova dhe e pash. Ishte e bukur si diten e pare qe e njoha. Ama sot ishte nderruar. Kishte veshur nje fustan te kuq pak para siper gjunjve. I binte ne kontrast me syte.

Edhe pse ishte dhjetor,ajo ishte veshur me nje fustan. Por shpirtrat nuk kane ftohte dhe madje as nuk e dija qe nderroheshin😲😲

-- E embla ime. Sot dukesh me e bukur se kurre.

-- Ah Tobias keshtu me ke thene perhere.

-- Mir me fal budallaqe. Hajde ikim.

-- Erdha.

I thashe prinderve qe do te dilja me disa shoke. Nuk folen por vec pohuan me koke.

I bera me shenje Anheles te vinte tek makina. Arrita aty dhe i hapa deren si xhentelmen,por ajo ishte futur para se te hapja deren. Ah shpirtrat.

Gjate gjithe rruges nuk foli asnjeri nga ne,vetem po prisnin te arrinin ne destinacion.

Arriten ne nje vend shume te bukur. Ne qender te Los Angelos-it. Ishte nje mrekulli e vertete. Kishim kohe pa shkuar aty.

Dolen te dy nga makina dhe Tobiasi kerkoi te fuste doren ne krahun e saj,por ajo vetem sa i kaloi tejpertej. Harroi qe nuk mund ta prekte.

-- Kur do te vije ajo dite qe te te prek prape? Nuk po duroj dot me.

-- Duhet te presesh.

Nuk fola me por ika tek vendi yne i preferuar. Tek nje karusel. Hypem te dy aty. Gjate gjithe kohes qeshja me Anhelen. Por njerezit me shihnin cuditshem. Madje shumica e tyre i largonin femijet nga une. Kishin te drejte. Ne syte e tyre une po qeshja me veten si nje i cmendur.

Nuk me interesonin fare shikimet e tyre,sidomos fjalet qe hidhnin.

Ai eshte i cmendur.
Ai flet me vete.
Sa i cuditshem.
Gjynah eshte dhe gjith ai djale.

Po nuk ia vura re fare. Vazhdoja te argetohesha me te emblen time. I hidhja shikime dhe e shikoja sesi ajo qeshte me gjithe shpirt.

Ahh sa kohe kisha pa e pare te qeshte ashtu. Me therte ne zemer kur e mendoja qe ajo do te ngelet vetem shpirti i Anheles dhe jo trupi.

Zbritem nga karuseli dhe u perpoqa ta ledhatoja ne koke. Nuk mundesha.
Vura re nje vajze qe po kalonte aty. Po me shikonte shume po shume cuditshem. A thua se cfare po beja? Thjesht po perkedhelja te emblen time.

Pastaj ikem ne nje restorant. U ulem aty dhe porosita 2 pizza. Pice 4 stinet. Te preferuaren e saj. Si dhe 2 pije freskuese. Nuk mund te merrnim vere kur po hanim pice.

Kamarieri me pyeti disa here nese isha i sigurt per porosine apo jo. Po si ka mundesi qe ai nuk e sheh qe jam i shoqeruar?

-- Nuk e shikon qe nuk jam vetem? Te thash 2 pizza dhe 2 pije. Faleminderit.

Kamarieri pa nga ana e tavolines ku ishte Anhela dhe beri nje buzeqeshje krejtesisht te shtirur.

-- Ah me falni. Nuk e kisha vene re qe kishin prane kete zonjushe kaq te bukur. Me lejen tuaj.

-- Shyqyr. Pse me shohin kshu keta njerez Anhela? A thua jam cmendur. Thjesht kam dale me gruan time te ardhshme.

-- Tobias harrove qe vetem ti mund te me shohesh?

-- Je ne terezi? Ja te gjithe njerezit po te shohin ty se sa e bukur je bere. Nuk po duroj dot gjithe keta njerez qe te hedhin shikime. Me vjen te shkoj ti grushtoj te gjithe.

-- Tobias eja ne vete. Jam vetem nje shpirt i nje trupi te pajete qe eshte kthyer vetem per ty dhe me sheh vetem tiiii.

-- Po genjenn.
Godita tavolinen me grusht dhe te gjithe njerezit ne restorant u kthyen te me shikonin.
-- Po ben vete sikur ke vdekur,por une e di mjaft mire qe ti je gjalle dhe se kjo eshte nje loje e jotja. Madje ke mashtruar dhe njerezit qe gjasme te bejne sikur nuk te shohin. Por e kane gabim sepse une e dalloj qe po te shohin nga koka te kembet.

-- E teprove Tobias. E shkaterrove kete dite. Tani kaloje pjesen e mbetur vetem.

Dhe Anhela u largua nga aty sa hap e mbyll syte. Nderkohe njerezit po shihnin akoma Tobiasin. U vinte keq qe nje djale ne ate moshe aq te re te kalonte kriza te tilla cmendurie.

-- Ashtu? Epo ne djall shkofsh.

Dhe doli nga aty e hipi ne makine. Shpejtesine deri ne fund. Vetem aty e gjente qetesine. Ecte furishem neper ato rruge te rrezikshme. Po nuk i interesonte. Ne menje i vinte loja qe Anhela po bente,qe ai te mendonte se ajo ka vdekur.

-- Ahh Anhela sa gabim e ke. Nuk mund te ma hedhesh mua.

Arriti ne shtepi dhe mbylli deren me force. Prinderit e tij u habiten nga ajo sjellje.

-- Mos me pyesni fare. Do jua shpjegoj te gjitha neser. Dhe do me jepni te drejte. Jua siguroj.

Ahh Tobiasss Tobiasss.. ike dhe ti more i shkret. Pse ia ven vetes ket ee?? Ja mke mu ktu sa per 100 Anhela o drw😂😂

Kshuu. Ee srz nuk di si ta zgjas me kete histori. Do krijoj kot ca situata. Po ta dini qe nuk e zgjas dot shume eee. Xp . Epo shpresoj tju pelqeje kjo histori deri tani.

❤❤❤❤

Nuk po them votoni se e dini vet ju😂😂

Dhe meqe nuk po mze gjumi po postoj kte kapitull xp

Ameliaa__ ke ber mungesa vajzzz