Her şey gecede,gece de her şey de var.Okuduğumuz kitap,yazdığımız defter,sevdiğimiz insan.Ama ömürleri sadece gece oluncaya kadar.Bir gece bitene kadar ne yaşıyorsak yaşayalım.Ölüyoruz.Ve öldüğümüz de çok geç oluyor.Gece daha başlamıyor bizim için.Ölüm de gece gibi.Her sonu olan şey gibi.Yine bir gecenin sonun da yazıyorum.Yaz yaz bitiremedim.İnsanlar insanlıkları öldüklerin de anlıyorlar ki,hiç insan olamamışlar.Hep son insan olmak istedim.Son gecemi tek başıma geçirmek istiyorum.Aslında her gece tek başıma geçiyor.Bir kaç dost dışında diğer insanlar önemsiz geliyor.Tıpkı bitmeyen geceler gibi.O bitmeyen gecelerde de neden yalnız olduğumu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.Niye yalnız olduğumu bilmiyorum.Bir çok gecem bu yalnızlık yüzünden bitmedi.
Bu gece de yalnız uyuyorum.Her gece olduğu gibi.Bu gece bildiğim tek şey bitmiş olması.Artık yastığım da yok.Sarılıcak bir şeyim de kalmadı.Sarılmam gereken bir şeyde.Belki de hiç olmamıştır.En acımasızı da bu.Bu beni yalnız bırakan tek şey.Hiç olmayışı çok acımasız geliyor bana.Son gecemi yalnız geçirmek istiyorum aslında ama tek başıma değil.Kalabalığın için de hep yalnız kalmayı başarıyorum.Bu kalabalıklar çok acımasız.Hoşuma da gitmiyor değil.Mutsuz ve yalnız olmayı ben seçtim.Hangi akla hizmet böyle bir şeyi seçtim bilemiyorum.
