Kitabın adını "Gece" yapsam daha iyiymiş.Gecesen bahsetmeden duramıyorum.Geceleri pek sevmezdim küçükken.İnsan anlamını bilmediği bir şeyi nasıl sevebilir ki?Şimdi de anlamını bildiğim için sevmiyorum hoş.Gece'nin anlamını da kimsenin bildiğini sanmıyorum.Gece sadece karanlık geliyor insanlara.Doğru çok karanlık.Karanlığı sevmek de bir ayrı güzel.İnsanların gülümsemesi şarkı yazdırırken,ben bana hiç gülmemene rağmen senin için bir şeyler yazıyorum.Oysa ki daha tanımıyorum bile seni.Tanısam eminim yazmazdım.Eminim gece kadar karanlık ve bir o kadarda aydınlıksın.Tanısam belki de sevmeyeceğim seni.Seni tanımadan seviyorum aslında.Seni görmeden,nasıl biri olduğunu bilmeden,hangi rengi sevdiğini bilmiyorum mesela.Umarım mor'u seviyorsundur.Yada mavi.Bence maviyi sevmelisin.
Gece aslında siyah değil mavidir.Bir çok insan bilmez bunu.Ben yine de siyah'ı seviyorum.Bütün ergenlerin olduğu gibi.Siyah'ın gizemli falan olduğunu sanıyoruz galiba.Farkında değiliz ki siyah tek renk.Aslında renk bile değil.Işığın olmadığı yerde tüm renkler siyah.Bütün renkler siyah aslında.Şuan her yer karanlık dolayısıyla da siyah.Ha kitap diyordum.Adı kalsın.
