Biliriz ki, kimse doldurmaz yerini kimsenin. Zaten gidenlerin yerini doldurmaya çalıştığımız da hep boş kalır bir şeyler.
Artık yas tutmanın sırası değil,yaşayanlara daha fazla üzülmek gerek.Ölüler için değilde, yaşayanlar için yas tutma vakti.Ölü zaten ölü, yaşarken ölenler arafta gibi sanki. Yeniden düşünmek gerekse bazı şeyleri,artık ölümü düşünmemeliyiz. Yaşayabiliyorken elimizden geldiğince yaşamalıyız. Arkadaşlarımızla, en iyi arkadaşlarımızla veya yitmiş arkadaşlarla. Yaşamak lazım, seni biraz bile önemsediğini hissettiğin insanların yanında. Hissetmek. Bazen düşüncelerimle değil de, hiselerimizle yaşamamız gerektiğine inanıyorum. Yaşamı, sevgiyi, hissetmeyi öğrendiyseniz eğer öğrendiğiniz şeyleri bir an önce yapın ki; yaşadığımızı hissedelim.
