Sanki yaşıyor gibiyiz bir şeyler.Sanki,yaşıyor gibi.
Yapmıyor gibi hayatımızı alt üst eden kavgalarımız içine.İçiçe attıklarımız gelmiyor sanki bizden.Biz bize Uyuyor gibiyiz sanki, ölürken.Ölürken yaklaşıyor gibi sonsuza.Sonsuzdan uzaklaşırken ölüm.Sonsuzken ölüyüz,ölüm.Sondan ibaret.Biz,bizden.Sanmayın ne yaparsanız yanınızda o.O değil belki ölüm.Bu değil belki.Sanki..
Elimizden tutanlar çoğalıyor sanki sonun da.Sonunda tutmalarının bir önemi yok gibi fazla.Da tutamamışlar zaten,anlık bir anıymış.Sanki sonsuz.Rüyalarımızda görürmüşüz sevdiklerimizi.İstediklerimizi alırmışız istesek.Belki bir an için,istermişiz.Belki sonsuza dek.Sürmezmiş bazen yaşadığımız anılarımız.Anı olarak kalmıyormuş, durduğu yerde.Duruyormuş.Sen hep san ki böyle sürecek ilelebet.Yaşarcasına hiç ölmeyecekmiş gibi.Yaşamak..Bazen,sanki yaşıyormuş gibi eğleniyoruz da,tabii yaşıyorsak ölmeden.Doğuyor gibi güneş sonsuza dek,hiç batmadan.Doğuyor gibi ne yaşadığımızı bilmeden.Yaşlanıyoruz,doğmadan güneş.Yaşlanmıştır belki biz hiç doğmadan.
Düşünüyorum da hiç düşünmemeyi.Düşünmeden düşünemeyiz sanki.Sandım ki,sandık bir şeyleri kapalı bir sandık gibi anahtarsız.Gençliğe Hitabe'yi ezberlemediğimiz gibi ezberliyoruz şarkıları.Bize hiç hitâp etmse bile,sanki çok güzellermiş gibi.Gençliğe hitâp eden..Birinci vazifemiz hep kendimiz olmuşuz sanki.Biz çok önemliymişiz gibi.Çokta.Asıl yapmamız gerekenin ne olduğunu unutup,kendimize yönelmişiz.Kendimize neler yapmışız,başkasından gördüklerimizle.Yaşamışız.Sanki hiç ölmeyecekmişcesine,var olmuşuz.Neyden olduğumuzu bilmediğimiz bir şeyden.Belki topraktan,kitaptan,bilgiden,bir yaratıcıdan...Sonumuzu bekler gibi yaşamışız bir çare.Bir çare yok olmayız diye.Milyonlarca insan yaşamışız.Hiçbir şeyden.Var olmak için çabalamışlar isimleriyle.Kimi bir şeyler icat ederek var etmiş ismini yoktan.Kimi yoktan icat etmiş bir şeyleri ismi için.
Yaşadığımızın farkında mıyız ki,hiç uyanmasak?
