Biraz kendiniz olun,biraz başkası.Kendizini başkalaştırmadan yapın bunu.Kimsesizken bile.
Bile bile kaçtığımız bizden,koşarak uzaklaşarak insanlardan mutlu olalım.Yalnız başımıza.Buyruk gezelim bizimleyken başkalarının başı.Sonunda öğreniriz belki,yalnız kaldığımızda hep.Kötü geliyor bazen.Ne kadar doğal davransakda,sen doğal değilsin,diyebiliyor başkaları.Kendilerini bu hayatta tek ve hor görenler.İki tane "tek" olur mu hiç? Nasıl düşünüyorsak kendimizi,öyleyiz de hep.Böyle böyle avutarak kendimizi,kaybettik sanki.Hiç tanımadığımız insanları yargılamalı mıyız,hiç tanımadan?
Kendinizi kötü düşünceleri sürükleyip,iyi olacağınızı mı düşünüyorsunuz hep?
