Sonun da seni de kaybettirdin ya bana.Sonun da kendini de kaydettirdin ya bana.Seni yazdım bir kenara.Kaldırıma,duvara,tavana.Üstünü kazıdım senin.Şimdi üstünü kaldırımdan,duvardan,tavandan sil.
Çok kırıldım sana.Ezildim.Sana bozuldum.Her defasında bozdun ya beni.Ben de her seferinde oyuncakçıya gittim, beni tamir etmesi için.Tamir olup sana geldim.Sandım ki tek çare sensin bana.Değilsin.Değilmişsin.Bunu yeni anlamış değilim de.Yeni farkediyorum.Kimine göre fark ediyorum.Sana göre sadece salaklık.Farkettim,sonunda.Zaten başın da farketsem,sonu olmazdı.İyi oldu.Mu bilmiyorum ama.Öyleyim sanırım.İyiyim.Öyle olmalıyım sanırım.Ellerim üşüyor biraz sadece.Sadece iki şey.Belki üç.Çokça.Çok fazla var.Sonuncusu çok zordu,kabul ediyorum.En kırıcısı buydu.Bu mudur?Sonu,sonum hep böyle mi olmalı.Sonsuz.Siz önce kırıyorsunuz,sonra tamir ediyorsunuz.Tekrar kırabilmek için.Şey gibi bu;birine işkence ederken, o psikopatlar,işkence edenler,öldürene kadar işkence ederler.Sonra iyileştirip,tekrar işkence ederler,daha fazla acı çeksinler diye.Sen de öylesin sanırım.Psikopat mı?Hayır.Ne olduğunu çözemedim.Artık öğrenmek istemiyorum.Fakat işkence etmeyi sevdiğini çok iyi anladım.Ne yani?Yaşadıklarını bana yaşatmaya felan mı çalışıyorsun?Evet.Evet,bu konuda başarılısın seni tebrik ediyorum.
Yoruldum düşünmekten.Artık her şeyimi düşünmeden yapmayı düşünüyorum.
