İstediler belki iyiliklerimizi,hiç düşünmeden kötüleri.
Bazen, yaşadığımız anılarımız canlanır ya hani gözümüzün önün de, gözümüz görmezken hiçbir şeyi,gözün ulaşamayacağı yerlerden.Yükseklere bakarken kör başımıza,kendimiz olmadan yalnız.Yalnızken istediklerimizi yaparken,yalnız şunu unutmadan,yalnızlığı.Üzülürüz belki birileri için,yolda yürürken.Kendimizin için yürürken.Bir köpek,kedi belki de.Kendisi için ölürken.Uzuvları kesilmişken canice.Ölür kendisi için.Acınmadan yürürüz.Sanki yokmuş,unutmuş gibi biraz üzgün.Durgun sanki havalar,belki severiz diye hayatı.Parayı değil.Hayatı.Hayat eşittir para mıdır ki?Hayatımızı para için harcıyoruz.Öğrenim görüyoruz en az 12 yıl.Ne işe yarıyor öldüğümüzde bu?Belki ölmeyiz diye.Belki severiz,yaşarız,doğarız,ölmeyiz,sevmeyiz,seviliriz,ünlüyüz,cahiliz,yaşıyoruz,yaşamadan..
Sonun da hep aynı son.Ölüm bir son değil sanki.Ölüm bir final.
