Amore all' Italia [COMPLETE]

Κεφάλαιο 43

Εκείνο το βράδυ αφού τα ξαναβρήκα με τον Φρανς βγήκαμε έξω για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του, ακόμα και αν έχουν περάσει κάποιες μέρες, ένιωθα ηλίθια που το άφησα να τα περάσει μόνος του.
Είχαμε βγει σε ένα μικρό μαγαζί και πίναμε κρασί, μιλάγαμε για ότι δεν είχαμε πει τόσες μέρες, μου είχε λείψει η παρέα του, αλλά χαίρομαι που τον ξαναέχω κοντά μου. Ήμασταν και οι δυο συνηθισμένοι στο κρασί, αλλά έμενα πάντα μου έδινε λίγο θάρρος παραπάνω, μου άρεσε αυτό.

Η ώρα είχε πάει 2 τα ξημερώματα και εμείς ακόμα κόβαμε βόλτες στην πόλη, ήταν άδειοι οι δρόμοι και περνούσαμε καλά, ένας θεός ήξερε τι άλλο λέγαμε αλλά πάλι καλά ο Φρανς ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

«Αντονέλλα έλα πρέπει να γυρίσουμε τώρα είναι πολύ αργά» είπε ο Φρανς τραβώντας με από το χέρι και φέρνοντας με κοντά του.

«Το ξέρω αλλά είναι τόσο γαλήνια και όμορφη η νύχτα απόψε!» είπα και κοίταζα ψηλά τον ουρανό τα άστρα έλαμπαν τόσο φωτεινά.

«Ναι αλλά θα ανησυχήσει ο Τζαν γι' αυτό πάμε Αντονέλλα» είπε και τελικά πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε και μπήκαμε και οι δυο στο δωμάτιο του. Έπεσα κατευθείαν στο κρεβάτι του και ο ύπνος άρχισε να με κατακλύζει σιγά-σιγά, με το που με είδε ο Φρανς με σκέπασε με το πάπλωμα του και ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, με κοίταζε και σκεφτόταν διάφορα αλλά έπρεπε να βάλει το δικό μου καλό πάνω από το δικό του, αλλά ακόμα με ήθελε και ας μην το έδειχνε.
Είχε δώσει τον λόγο του πως θα με προστατέψει, αυτό έδειχνε πόσο πραγματικά με αγαπούσε.

*Πίσω στην Αμερική και το τουρ*

Οι μέρες άρχισαν να περνάνε πολύ γρήγορα σε σημείο να έχει μπει ο Φεβρουάριος του 2019 και μάλιστα να έχουν φτάσει τα γενέθλια του Τζανλούκα κανείς δεν κατάλαβε πως πέρασε έτσι ο καιρός, έκλεινε και αυτός τα 24 όμως μακριά από τον έρωτα του, ή έτσι πίστευε ο ίδιος.

Εκείνη την χιονισμένη μέρα της 11ης Φεβρουαρίου αφού τελείωναν μια ακόμα συναυλία από την λίστα της Αμερικής, μια έκπληξη τον περίμενε μέσα στο λεωφορείο της περιοδείας, ήταν όλοι μαζεμένοι με μια τούρτα με τα κεράκια πάνω, ήταν η καλύτερη έκπληξη για τον ίδιο, και ειδικά ένα κομμάτι του ήταν εκεί, η αγαπημένη του μητέρα.
Αφού έσβησε τα κεράκια και έκανε την μοναδική ευχή που θα ήθελε κάθισε στην γωνία και την σκεφτόταν μέχρι που....