Το αεροδρόμιο ήταν κατακλυσμένο από ανθρώπους που γυρνούσαν από τις διακοπές τους, αλλά ο αέρας μύριζε Ιταλία, Τοσκάνη συγκεκριμένα. Στο χώρο εκεί με περίμενε ένας άνθρωπος από το Ινστιτούτο του SACI, τον αναγνώρισα από την καρτέλα που έγραφε το όνομα μου "Antonella Migardi" και τον πλησίασα με όλα τα πράγματα μου «Συγνώμη είστε από το SACI?», ήταν ένα παιδί με γυαλιά μυωπίας με μούσι και σκουλαρίκι και ένα ευδιάκριτο τατουάζ στο στέρνο. «Ναι, πρέπει να είσαι η Antonella Migardi, με λένε Francessco, είμαι και εγώ σπουδαστείς και με έστειλαν να σε υποδεχθώ. Benvenuto a Firenze!» όταν είπε το όνομα του κάτι μου θύμιζε αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά γιατί ήμουν κουρασμένη από το ταξίδι, αλλά και όλο η φυσιογνωμία μου φαινόταν γνωστή, το άφησα να περάσει έτσι «Καλώς σας βρήκα, είμαι πολύ χαρούμενη που ήρθα επιτέλους Φλωρεντία» «Δεν έχεις ξαναέρθει? Είναι υπέροχη πόλη» «Όχι είχα έρθει πριν πολλά χρόνια αλλά δεν είχα την ευκαιρία να ζήσω μέσα στην πόλη της Αναγέννησης». Πήραμε τις βαλίτσες μου και μπήκαμε μέσα σε ένα Μίνι Κούπερ και κατευθυνθήκαμε προς την πόλη της Φλωρεντίας όπου βρισκόταν το Ινστιτούτο και οι εγκαταστάσεις του με την εστία, στο δρόμο ο Francesco ρώταγε συνέχεια για μένα τι έχω σπουδάσει, από πού είμαι και διάφορα άλλα, του είπα αρκετά πράγματα για μένα με τις σπουδές μου αλλά και σχετικά με εμένα ποια είμαι, σε κάποιες καταστάσεις που του ανέφερα είχε μείνει, bullying & κακομεταχείριση ήταν κάποια από τα γεγονότα.
«Λοιπόν αρκετά με εμένα, δεν χρειάζεται να μαυρίζω ψυχές»
«Τι λες ρε..... ξέρω άτομα που έχουν τραβήξει παρόμοιες καταστάσεις και έχουν βγει νικητές σαν εσένα, όπως τον Ινιάτσιο!»
«Τον ποιο??? Περίμενε για τον Ινιάτσιο Μποσκέτο μιλάς?»
«Ναι δεν τον ξέρεις που είναι στους Il Volo?
«Εεεε τους ξέρω και τους τρεις! Πες μου ότι ο αδερφός σου είναι ο Πιέρο...»«Ναι, Francesco Barone!»
Τέλεια, κάτι ήξερα που μου θύμιζε κάποιον, ο αδερφός του Πιέρο με υποδέχθηκε, αυτό θα πει όλα θα πάνε καλά, ένας κόμπος υπήρχε στο στομάχι μου, δεν ήξερα τι μπορεί να είναι ενθουσιασμός ή φόβος για το τι πρόκειται να ακολουθήσει και ποίον άλλον μπορεί να δω. Αναφέρομαι στον Gianluca.... τον είχα ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που τον είχα δει σε ένα βίντεο κλιπ το Grande Amore, είχε το κάτι που με έλκυε σ' αυτόν, δεν ξέρω τι όμως, κάθε σκέψη, κάθε λεπτό αυτόν σκεφτόμουν, μου είχε πάρει το μυαλό, ήταν ένας ακόμα λόγος που ήθελα να πάω Ιταλία. Οι ρίζες μου και ο αυτός. Τις σκέψεις μου διέκοψε ο Φράνζ όταν είχαμε φτάσει στην εστία. Με οδήγησε στο δωμάτιο που θα μένω, ήταν αρκετά μεγάλο είχε ένα ημίδιπλο κρεβάτι, ένα γραφείο, ένα μπάνιο και ένα μικρό τραπεζάκι με μια κουζίνα.
«Λοιπόν αυτό είναι το δικό σου δωμάτιο, μην ανησυχείς όλα τα δωμάτια έτσι είναι!»
«Ωραίο είναι θα το φτιάξω και λίγο και θα μπορεί να μπαίνει και άνθρωπος μέσα!»
«Άμα θες κάτι το δικό μου δωμάτιο είναι δίπλα από το δικό σου, μην διστάσεις ότι ώρα και να είναι» είπε και ο τόνος στην φωνή του ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη, ίσως ήταν επειδή ήμουν φαν των Il Volo ή μπορεί και όχι....μπορεί να του άρεσα, αλλά εμένα ακόμα το μυαλό μου είναι γύρω από τον Gianluca, όσο και να συνέχιζα την ζωή μου ήταν πάντα εκεί στις σκέψεις μου, η παρουσία του έμενε δεν έφευγε σαν να περίμενε κάτι.
Και αυτό ήταν το 2ο κεφάλαιο της ιστορίας μας, ελπίζω να σας αρέσει! Απο εδώ και πέρα κάθε 3 μέρες θα ανεβάζω καινούργιο κεφάλαιο 😉 Επίσης θέλω να ευχαριστήσω καθένα ξεχωριστά που σας αρέσει η ιστορία και θα ηταν πολύ ωραίο να την συστήσεται και σε φιλους σας γιατί αυτό είναι μόνο η αρχή..... η συνέχεια ενδέχεται να έχει ερωτικό τρίγωνο 😘 tonialal18 κουνιάδα grazie για την βοήθεια που μου προσφέρεις!!!! 🐒🦄💚
VOCÊ ESTÁ LENDO
Amore all' Italia [COMPLETE]
FanficΆραγε ο έρωτας πως είναι από κοντά; Η Αντονέλλα Μιγκάρντι φεύγει από την Ελλάδα για τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην πόλη της Φλωρεντίας, εκεί την υποδέχεται ο Φραντσέσκο Μπαρόνε, ένας εκλεπτυσμένος νέος άντρας και αδερφός του Πιέρο Μπαρόνε από το...