Amore all' Italia [COMPLETE]

Κεφάλαιο 5

Μπήκα στο δωμάτιο μου που φωτιζόταν από τα λαμπάκια του τοίχου, μέσα μου άρχισα να βαραίνω, μου είχαν έρθει πολλά μαζί, μια η έναρξη του ακαδημαϊκού έτους, μια ο Φράνζ και τα περίεργα υπονοούμενα του, και από την άλλη να σκέφτομαι τον Τζανλούκα, όπως πάντα είχα καταφέρει να μπερδέψω τον εαυτό μου και τα θέλω μου. Ήθελα τον Τζανλούκα τόσο πολύ αλλά σιγά μην καθίσει να ασχοληθεί μαζί μου, μια απλή κοπέλα, με απλή ομορφιά χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που μόνο να κοκκινίζει ξέρει, τόσο μπέρδεμα, δεν ξέρω καν τι σκέφτεται για μένα. Από την άλλη μεριά έχουμε τον Φράνς που δείχνει πόσο ενδιαφέρεται για μένα, αυτό είναι που με μπερδεύει. Αυτή την μεριά μου κανείς δεν την έχει δει, ούτε οι γονείς μου ούτε οι φίλοι μου, η όψη που έχει γίνει χαμαιλέοντας στην ζωή μου, τόσο καλά κρυμμένη για να μην πληγωθεί κανείς. Το μυαλό μου έπρεπε να καθαρίσει και να πάρει τις αποφάσεις του, κοίταξα έξω τον νυχτερινό ουρανό της Φλωρεντίας, η πόλη της Αναγέννησης, έχει να ζήσει πολλά πράγματα με τον ερχομό μου, κοίταξα τα άστρα να δω και να βάλω σε τάξη τα συναισθήματα μου, πάντα με βοηθούσε αυτό. Έπεσα και κοιμήθηκα αμέσως, αύριο ήταν η μεγάλη μέρα και το μεγάλο βήμα στις σπουδές μου.

*--------------*

Στο δίπλα δωμάτιο, ο Φράνς έλεγε στον Πιέρο πως από την πρώτη στιγμή που είδε την Αντονέλλα ένιωσε κάτι, κάτι τον έλκυε σ' αυτήν δεν μπορούσε να καταλάβει ήταν πολύ μυστήρια, αλλά είχε προσέξει πως κοίταζε τον Τζανλούκα, τον ενοχλούσε λίγο αλλά δεν τον πολυένοιαζε , ήθελε ο ίδιος να έχει κάποια δίπλα του που να τον κάνει να νιώθει υπέροχα, και αυτό το βρήκε στην φιγούρα της Αντονέλλας, είχε μυστήρια ομορφιά εξωτερική και εσωτερική. Ήταν πια σίγουρος την αγαπούσε πολύ κιόλας.

*--------------*

Την επόμενη μέρα όλο το κτίριο της εστίας ήταν στο πόδι από νωρίς το πρωί, ξεκινούσαν τα μαθήματα και έπρεπε να ετοιμαστώ γρήγορα, να κάτι που θα με κάνει να ξεχαστώ σήμερα, τα μαθήματα. Την ώρα που ετοιμαζόμουν χτύπησε η πόρτα, ήξερα ποιος ήταν «Μισό λεπτό Φράνς έρχομαι» πήρα την τσάντα με την μηχανή και τα μπλοκ μου και έφυγα προς την πόρτα, τη άνοιξα και παραλίγο ένας αγουροξυπνημένος Φράνς θα έπεφτε πάνω μου. «Buongiorno Antonella» «Buongiorno Franz, καφέ δεν ήπιαμε ακόμα?» «Μπα....μια ώρα κοιμήθηκα γιατί μίλαγα με τα αδέρφια μου» είπε και κόντευε να πέσει στο πάτωμα από την νύστα, «Να σου πω γιατί δεν πας να κοιμηθείς? Θα βρω τις αίθουσες δεν χάνομαι!» «Είσαι σίγουρη?» «Ναι πήγαινε ξεκουράσου μην ανησυχείς για μένα», τον έσπρωξα για να πάει στο δωμάτιο του να κοιμηθεί και αμέσως μετά κατευθύνθηκα προς την αίθουσα του πρώτου μου μαθήματος. Και αυτή ήταν η νέα μου αρχή ή μήπως υπάρχει και άλλη αρχή σε άλλο πρόσωπο? Ένα βήμα την φορά στην ζωή, και ειδικά στην αρχή της νέα μου ζωής, δοκιμασίες απλώνονται μπροστά μου για την στιγμή, όλο και κάποια άκρη θα υπάρχει για να βρω τον δρόμο τον σωστό, πριν τα καταστρέψω όλα και καούμε.

Λίγο μικρό αλλά ελπίζω να σας αρέσει 😘 Ολα καλά ως εδώ.... σύντομα αρχίζουν τα πολύ ενδιαφέροντα ✋😉