Courting My Ex - Best Friend

Rainbow

Gianni's POV.

I watched the twins, ran across the green patch. How I wished you we're here, sharing this moment with me and our children. But, lady luck isn't on our side.
"Mom, is Daddy mad at us?" I glanced at him, and caressed his face.

He looks like his father. Oh God, please help me. I need him. We need him.

"No, baby. He isn't. He's just far away from us." I whispered.

Niel, where on earth are you? Are you still alive? Have you met someone else? Those questions, kept bugging me for the past years. I know I'm not that strong, but luckily I figured out how to stand on my own and raise them by myself.

But, still... I'm missing you, Niel. I've been waiting for the time you'll come back to us, to me. And, I'm still waiting Cookie.

"Mom, let's go. Tito Guian's waiting for us." Hermes shouted.

...

Guian's POV.

I watched him stare at the empty fields of the orchard, I'm going to take him back to his family. The family, I'll never have. I smiled bitterly.

*car honking*

"Kuya!" I saw Gianni's eyes glimmer. I missed my sister so much.

"Gianni, how are you?" I asked.

"Still the same, Kuya. Nothing's changed." She answered, and smiled.

"Is that so? Oh, well. Let's go, shall we?" I said.

"Kuya, kumusta ka na? Ilang taon na ang nakalipas. Alam kong, masakit umasang babalik pa s'ya pero 'yun ang gusto kong paniwalaan."

Natahimik s'ya at nagpaalam na aalis muna para ihanda ang tanghalian namin. Habang tumatagal, bumabalik lahat ng mga alaala ko sa lugar na 'to. Walang katapusang bugso ng mga alaala ang pumapasok sa isipan ko, mga alaalang ni minsan hindi ko nakalimutan.

Sa bawat hakbang ko, ay ang pagpatak ng mga luha ko. Na kahit anong pilit kong pigilan, hindi ko magawa. Sa bawat hakbang ko, gumuguho ang mundo ko.

...

Dinala ako ng mga paa ko sa isang silid, gawa sa narra ang pintuan nito. Papasok na sa na ako nang isang babae ang lumabas mula rito.

Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig noong nakita ko ang mukha n'ya. S'ya ba s'ya? Tanong ko sa sarili ko. Gusto ko magsalita, pero walang lumalabas na kahit anong salita sa bibig ko. Kahit 'yata paghinga nakalimutan kong gawin.

Bigla naman s'yang tumingin sa 'kin at ngumiti, wala sa sariling tumingin ako sakanya.

"Uhm. May dumi ba ako sa mukha? Bakit ganyan ang titig mo sa 'kin?" Ilang n'yang tanong.

Natauhan naman ako dahil sa mga tanong n'ya, hindi n'ya ba ako kilala? O ang mas dapat kong tanonf ay, buhay pa nga ba talaga s'ya? 

"Ah-" Bago ko pa masagot ang tanong n'ya ay may humablot na sa 'kin palayo sakanya.

...

Napatingin ako kay Gianni, bigla n'ya kasi akong hinila palayo sa kinaroroonan noong babae. Si Erin nga ba 'yun? Gusto kong itanong kay Gianni pero pinigilan ko ang sarili ko. Maguguluhan lang ako lalo kapag pinilit ko pa ang gusto ko, pwede naman kasing namalikmata lang ako. Baka dahil lang 'to sa sobrang pag-iisip ko sakanya. At hindi na ito tama, kailangan ko nang magbago, kailangan ko na tapusin at limutin kung ano man itong nararamdaman ko, matagal na s'yang wala. Kailangan kong maintindihan 'yon.

Patay na si Erin, kailangan kong maintindihan 'yon. Kailangan kong tanggapin 'yon, hindi ako makakusad kung iisipin kong buhay pa rin s'ya kahit hindi na.

"Kuya, nakita mo rin ang babaeng 'yun 'di ba?" Kabadong tanong ni Gianni sa akin. Napatango naman ako sakanya. 'Wag mong sabihing...

"Hindi naman multo 'yon, 'di ba, kuya?" Pagtatanong n'ya ulit. Napalunok naman ako nang wala sa oras. Kahit na gusto kong makita ulit si Erin, ayaw ko naman makakita ng multo.

"I-check mo nga, Gianni." Utos ko sa kapatid ko. Ang kaso, napako na s'ya sa kinaroroonan n'ya. Nanlalamig pa ito. Pambihira, oo! 'Wag mong sabihing multo nga 'yon?

"Anong ginagawa n'yong dalawa rito?" Tanong ng isang babae. Sandali babae?

Paglingon namin ni Gianni ay si Erin ang nakita namin. Halos 'di na makagalaw si Gianni sa tabi ko kaya naman naglakas loob akong magsalita, kahit na sa totoo lang eh halos mangatog na ako sa takot, mahal ko si Erin pero takot ako sa multo.

"Ayos lang ba kayo?" Tanong n'ya sa 'min. Napatango ako bago magsalita.

"Ikaw ba si Erin?" 'Yan ang unang lumabas sa bibig ko, kailangan ko lang naman makumpirma kung s'ya ba ang babaeng mahal ko.

"Erin? You mean my twin?" Twin? Hah? May kakambal si Erin? At kamukhang-kamukha n'ya?

"Kakambal?" Tanong ko rito. Ngumiti s'ya bago tumango. Tiningnan n'ya si Gianni bago magsalita ulit.

"I'm Iris, nice to meet you both. You two must be Guian and Gianni?" She smiled again. I stared at her closely, I noticed how much their alike, but she can't be Erin. Erin's eyes were a pair of hazel, hers are dark brown ones.

"Are you done confirming I'm not my twin?" She asked. I averted my gaze and sighed. I should stop dwelling in the past.

"Well, Gianni? I hope your fine now, can you come with me?" She asked my sister. Gianni just nodded and mouthed take care of the kids kuya, I'll be back.

They walked past me and went back to the room where I saw Erin--- no Iris. I just stayed and tried to stop myself from crying before I went to see my nephews and my niece.

"I guess, this really is the end for us, Erin." I smiled bitterly.

...

Updated: 06.02.20