bölüm 10

67 17 0
                                    

Kalbim yerinden çıkacaktı sanki. Çocuk " ben bir doktor çağırsam iyi olacak " dedi sert ifadesi ile ben ise elimi yavaşça gevşelttim ve benden uzaklaşmasına izin verdim. " senin adın ne ? " diye soruverdim ama neden sorduğumu ben bile bilmiyordum. Ama merak ta etmemiştim aslında. " savaş evet benim adım savaş " dedi sert bir sesle ürkmeme neden olmuştu. Sustum birşey demedim. Demek ki adı Savaş idi. Daha önce duymamıştım bu ismi.

Kalbimde sanki hafif bir çarpıntı oldu ama aldırmadım sırtımın acısındandır diye geçiştirdim. Ama yok sırtımdan değildi her savaş deyişimde kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu. Yahu saçmalama Mira.

Savaş kapıyı kapatıp yanıma geldi. Pahalı telefonunu cebine koyuyordu. "Doktor birazdan burda olur ve doktor gelene kadar ben senin yanındayım küçük hanım " ne bana küçük hanım mı demişti o ben ve küçük allah bilir ondan beyin yaşı olarak ondan daha olgunumdur. Savaş karşı koltuğuma oturdu ve beni izlemeye başladı. " ne öyle bakıyorsun açıkta bişeyler mi gördün ayı " diyiverdim. Aman allahim sinirden kaşları çatılmış çene kasları seyirmişti allahim ben hiç kimseden korkmayan Mira şimdi şu ukala gençten korkuyordum allahım ne diyordum ben.

Kapi zili çaldığında bana bakışlarını kesip kapıya doğru yöneldi. anlaşılan Doktor gelmişti heralde.
Savaş içeri kırklı yaşlarda birisiyle geri döndüğünde doktor benim yanıma yöneldi. Savaş ise karşı koltuğa geçmiş beni izliyordu doktor " ustunuzdekini çıkarır mısınız sanırım kaburgalarınızda sorun var vede sırtınızda. " savaşa baktığımda anlarcasına arkasını dönerek cama doğru yürüdü. Canım acıya acıya yerimden kalkıp doğruldum doktor üstümdekini çıkarmama yardım etti. Allahtan içime bi şeyler giymiştim.

Doktor sırtıma ve kaburgalarıma hafif bi baskı uyguladiginda ufak bir sızı hissettim. " çok acıyor mu Mira hanım." Yani dercesine basimi salladim bu sefer bir daha ama biraz fazla bastirinca daha fazla acıdığını belli edercesine yüzümü ekşittim. Doktor " ufak ezikler var dinlenmen lazim kalkmaman ve kendini zorlamaman lazım. Yaninda birisi kalıyor mu peki ? " diye sorunca bende " evet ama eve pek gelmez hafta içi evde olur hafta sonu eve gelmez " dedim doktor onaylarcasına başını salladı ve savaş a doğru. " savaş bey Mira hanımın yanına birini göndermemi ister misiniz bu durumda pek ayağa kalkması imkansız yardıma ihtiyacı olabilir. " dedi meraklı gözlerle ikisine birden bakıyordum

Araya atlayarak " birisine gerek yok bu yaşıma kadar kimse bana bu konularda yardımcı olmadı. Alışkınım ben." Dedim ve Savaşın bana bakışları hiç hoşuma gitmemişti.

Karanlık BayanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin