ANLAŞMA ( DÜZENLEMEDE AMA HAYLA DEVAM EDİYOR )

9 bölüm

 hatırlatma:

beni sevmiyormuş . sevgisi yalanmış en kötüsü de bana olan aşkı yalanmış

güvendiğim sevdiğim adam . işte erkeklere bir kere daha güven olmayacağını anladım.

etraf bulanıklaşmaya başlamıştı. daha fazla gözlerimi açık tutamadım. en son gördüğüm tek şey miranın endişeyle bana bakması gerisi koca bir hiç.

= ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) 

hayat .... yaşaması zor olan hayat . sana hep darbe yediren. ama hiç bir şey yokmuşcasına devam ettiğimiz. çok saçma değil mi ? öleceğini bile bile yaşamak .  doğmak , büyümek , ölmek hep bu döngü içindeyizdir. bazı insanlar ölümden korkarlar. ben.......

artık ölüm bile bana bir şey ifade etmiyordu. hep darbe yemekten sıkılmıştım. değişmek istiyordum. ama nasıl değişebileceğimi bilmiyorum. bana acı çektirenlere acı çektirmek istiyordum. ama ben böle bir şey  yapa bilecek kadar güçlü değilim ki . ben güçsüzdüm . güçsüz ve aciz ben kimseye acı çektiremezdim ki . ben hep acımı içimde yaşayanlardandım. okulda bile kimse benimle arkadaşlık kurmazdı. sessiz sakin biri olduğum için hep ezerlerdi.

ve benim hiç sesim çıkmazdı . bu yaşıma kadar hep ezildim , hor görüldüm . sizce de benim de mutlu olmaya hakkım yok mu ? isyan etmemek gerekir biliyorum. ama artık olmuyor . 

odada olan sesleri uğultu şeklinde de olsa duymaya başlamıştım. ama gözlerimi açamıyordum.

gözlerimi zorda olsa açmayı başardım. etrafı bulanık görüyordum . görüntüm netleşince odayı taradım. odada demir ve mira vardı. ve tartışıyorlardı. beni ilk fark eden mira olmuştu. hızla yanıma gelip kollarını bana sardı. endişeli bir sesle ' mavişim çok korktum sana bişey oldu diye iyi misin ' dedi benden ayrılırken demirin bakışlarının üstümde olduğunu hissediyordum ama dönüpte bakmadım . miraya gülümseyip ' iyiyim canım ben korkma' dedim 

yataktan doğrulmaya çalışırken karnıma ağrı girdi. inledim hızla demir yanıma geldi  . elimi tutup beni tekrar yatırdı. demire bakıp elimi hızla geri çektim . tıslarcasına konuştum ' dokunma bana git gelme ' dedim sona doğru bağırıp kapıyı göstermiştim . demir tam konuşucakken odaya önde doktor arkasında mira girdi. 

doktor yanıma gelip gülümseyerek konuştu ' alara hanım nasılsınız kendinizi nasıl hissediyorsunuz ' diye sordu bende gülümseyip ' iyiyim  ne zaman çıka bilirm' dedim demir ve mira yatağın kenarında beni izliyordular. ' tebrik ederim alara hanım hamilesiniz bebeği kontrol ettikten sonra çıka bilirsiniz ' dedi üçümüzde doktora şaşkın şaşkın bakıyorduk. ' what dedim gülüm ' dedim doktor bu tepkime güldü. şaşkınlıktan ilk çıkan mira olmuştu.

miranın çığlık atmasıyla korkuyla havaya sıçradım. miranın üstüme atlamasıyla bir şoka daha girdim. bide yanaklarıma sulu öpücükler bırakması yokmu. ' ayyyy teyze oluyorum' diye bağırıp üstümden kalktı ve sevinç dansı yapmaya başladı. demir ve ben hayla şoktaydık. 

en sonunda şoktan çıkınca . ayağa kalktım çığlık attım tam dans edeceğim sırada bir kolumu demir bir kolumu mira tuttu ve bağırdılar aynı anda ' HAMİLESİN SEN USLU DUR ' diye bende mayışmış kedi yavrusu gibi yatağa oturdum tekrar doktor hala ayakta bize gülerek bakıyordu.

şuan uzanmış bebişimin kalp atışını dinliyorduk. bakın ek getirdim . çünkü şuan yanımda mira ve demirde vardı.  doktorun konuşmasıyla ona döndüm . ' bebeğimiz gayet sağlıklı gerçekten bir aydır hamile olduğunuzu fark etmediniz mi ' diye sordu ben kafamı iki yana sallayıp başımı eğdim ' lütfen sık sık kontrole gelin geçmiş olsun' dedi bende karnımı kapatım. doktorun elinden  ultrason resimlerini alıcakken demir benden önce davranıp aldı.  mira benim kalkmama yardım etti. 

hastaneden çıkınca üçümüzde sessiz sessiz arabaya bindik ben sesimi çıkarmıyordum. çünkü eğer konuşursam kötü olurdu. araba yolculuğumuz ölüm sessizliği ile geçti. mira her ne kadar benimle kalmak istesede onuda ikna edip evine bıraktık. araba durunca hemen indim . kapıya gelince demiri bekledim . demir kapıyı açınca yüzüne bile bakmadan odama çıktım. banyo yapmanın iyi geleceğini düşünüp banyoya girdim  . küveti  doldurup üstümdeki her şeyi çıkarttım. hızlıca küvete girdim.birazda olsa rahatlamıştım.

= ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) 

giyinip saçlarımıda kuruttum.acıktığımı hissedince  odadan çıktım. merrdivenlerden indim.adımlarımı hızlandırıp  mutfağa girdim . bir anlık başımın dönmesiyle duvara tutundum . başımın dönmesi geçtiğinde kendime ekmek arası yaptım . 

yaptığım ekmek arasını iştahla yedim.bılaşıklarıda topladım. kapıya döndüğümde demiri gördüm. gözünde pişmanlık vardı.bense düz bakıyordum .

aramızda süren sessizliği demirin sesi bozdu. 'hep böyle mi devam edicez' dedi kendisi böyle yaptı beni aldattı. ' kendin bizi böyle yaptın bana evlenme teklifi ettin 2 gün sonra başka bir kızın evine gittin onunla öpüştün nasıl davraniyim nasıl olalım ' dedim kızgınlıkla pişmanlıkla ' bak biliyorum nasıl hissetiğini ben kimseden özür dilemedim ama senden özür dilerim affet beni ' dedi onu affedicektim sadece bebeğim için 

' seni affedeceğim ama sadece bebeğim için bebeğim eksik olmasın diye ' dedim gözleri ilk parladı sonra pişmanlıkla bakmaya devam etti  ' bebeğimiz sana kendimi tamamen affetireceğim neden onun evine gittiğimi ve onunla öpüştüğümü de öğreniceksin yakında bilmediğin şeyler var' dedi benim bilmediğim ne olabilir ki ' söyle ozaman benim bilmediğim ne var söyle bende biliyim ' dedim  sinirle ' zamanı var öğreniceksin merak etme ' dedi sustum uzatmamak için birden beni öpmesiyle öylece durdum.

dudaklarımdan ayrılıp ' karşılık ver ' dedi nefes nefese tekrar öpmeye başladı . bende dayanamayıp karşılık vermeye başladım. bu onu affettiğim anlamına gelmiyordu .  onu seviyordum ama bu yaptığı affedilir bir şey değildi.....

= ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = ) = )= ) = ) = )

işte yeni bölüm 

bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz? lütfen yorum ve vote yapın bu bölüm kısa oldu biliyorum ama size söz yeni bölüm uzun olacak.

hepinizi seviyorum kendinize dikkat edin.