İÇİMDE ÖLDÜRDÜM

İ.Ö ~O~

4. Bölüm ~O~

🍁Acıya koştu.

Polislerin arasında kalan küçük çocuğun önüne doğru koştu. Yağmur damlaları  saçlarını ıslatmıştı, alnına yapmıştı. Siyah saç telleri ıslaktı, apartmanının önünde ki ışığık saçına vuruyordu. Saç telleri boyanmış gibi parlıyordu.
Dudaklarının arasında hafif bir aralık vardı. Yeşil bir kazakla koyu gri rengin de bir eşofman altı gitmişti. Ayaklarında her zaman ki siyah sporları vardı, bağcıkları bağlanmamıştı. Aceleyle evden çıkmış gibi duruyordu galiba bu yüzden bağcıkları düğümsüzdü.

Gözlerimi yana kaydırdım; polislerin birinin elinde büyük bir şemsiye vardı hem yanında ki polisi hemde aralarında ki küçük çocuğu yağmurdan koruyordu. İki polisin arasında kalmış  küçük çocuğun yüzünde hiç bir duygu seçilmiyordu. Donuk donuk bakıyordu.

Siyah saçlarıyla esmer teniyle Efkana benziyordu kardeşi miydi?

Saçlarının kesin şekli Efkan'ınınkiler gibiydi abisine özeniyordu.

"Durun!" Diye bağırdı Efkan, bağırırken boğazının yanında ki iki damar kendini belli etmişti. Çocuğun yanında ki polislerden biri başını arkaya çevirip Efkan'a baktı, adım atmayı kesip durdu. Diğeri de durdu.

Efkanı tutan polisler sakin adımlarla yürümeye devam etti. Efkan küçük çocuğu önüne geldi ve diz çöktü. Bir birilerine bakıyorlardı, bir birinden umut bekleyen iki insan gibi.

Ne konuştuklarını duymuyordum ama küçük çocuğun ağladığını görüyordum. Gözlerinden akan yaşlar yüzünden süzülüp akıyordu, yağmura karışıyordu.

Efkan'a baktı, bir damla düştü gözünden.

Dudaklarını araladı, hıçkırık kaçtı ağzından.

Canı yanmıştı korktuğunu hissediyordum.

Efkan başını çocuğun omzuna koydu, ellerinde kelepçe olduğu için sarılamıyordu. Küçük çocuk kollarını Efkan'ın boynuna doladı. Dizlerini koyduğu yerin ıslandığına emindim.

"Abiii gitmek istemiyorum... Gönderme abi." Diye bağırdı küçük çocuk. Sesini duyabilmiştim.

Efkan'ın kardeşiydi. Doğru tahmin etmiştim.

"Ağlama... Ağlama erkek adam ağlamaz." Diye bağırdı Efkanda tüm sokak toplanmış onları izliyordu. Film izler gibi bakan insanlar da vardı onların acısını yaşayanlar da vardır toplananların arasında.

Neler olduğunu hiç anlamamıştım. İnsanlar kendi aralarında konuşmaya başlamıştı. Surun arkasında olduğum için konuşulanları duyamıyordum. Ama görüyordum.

Efkan'ın canı yanıyordu, canım yanıyordu. Adını bile bilmeden sevmiştim onu, daha bu gün öğrenmiştim hakkında ne öğrendiysem.

Arkadan gelen polisler Efkan'ın kollarından tutup kaldırdı. Küçük çocuk da kollarını çekmek zorunda kalmıştı.

Kollarından tutan polislerle kaldırımın kenarına park edilmiş arabaya ilerlerken başı arkaya dönüktü. Kardeşine bakıyordu. Küçük çocuk hareket dahi etmiyordu gözleri önünde abisinin zorla gidişini izliyordu.