İÇİMDE ÖLDÜRDÜM

İ.Ö ~DUVAR~

7.BOLUM~Duvar~

🍁Genç kız bir süre sadece durdu. Hemen arkasında duruyordu genç çocukta. Yağmurun altında duruyorlardı. Caddeden geçen arabaların ıslak kaldırımın üzerinden geçip giderken bıraktığı ses haricinde sadece yağmur sesi vardı. Onların durmasıyla gökyüzü de şimşek çakmayı, haykırmayı bırakmıştı.

"Volkan! Canım yeterince yanıyor git şuradan." Diye fısıldadı genç kız. Dişlerini sıkarak konuştuğu belliydi. Hatta belki de konuşurken gözlerini kapatmıştı cümlesi bittikten sonra da yutkunmuştu, sinirlı olduğu
zamanlarda böyle konuşurdu. Genc çocuk gitmeyecekti kararlıydı. Bir süre daha durdu ikisi de.

Güz acısının dinmesini bekliyordu.

Volkan Güz'ün acısını dindirmek için ne yapması gerektiğini düşünüyordu.

Aklına gelen ilk şeyle gülümsedi. Gözlerinden yaşlar akarken, kirpikleri bir kez daha ıslanırken gülümsedi.

İki büyük adam atarak genç kızın hemen yanında durdu. Yüzüne baktı. Ağlıyordu genç kız. Biliyordu ki Filiz'in yanından ayrıldıktan hemen sonra ağlamaya başlamıştı.

Gözlerini kapatıp açtı ve bir süre daha baktı genç kıza; yüzü kızarmıştı, soğuktan değildi ağlamaktandı çünkü Nara zaten soğuk bir yerdi genç kızın yüzü ise sadece ağladığı zaman kızarırdı, genç çocuk onu kızarık yüzüyle de seviyordu çünkü bu şekilde daha tatlı olduğunu düşünüyordu ama genç kız ağladığı için nefret ediyordu. Hem seviyor hem de nefret ediyordu. Kızarık yüzünün üzerinde ki ıslaklığın ağladığının kanıtı olduğunu düşündü. Dudaklarının arasında küçük bir aralık vardı ayrıca dudakları da kurumuştu, sol tarafın da küçük bir uçuk çıkmıştı veya yara tam belli değildi.

"Şöyle yapmayı bırak!" Diye konuştu genç kız. Konuştuktan sonra gözlerini​ kapatmıştı, dudaklarının arasında ki boşlukta kendiliğinden kapanır gibi kapanmıştı.

"Ne yapmayı?" Diyerek anlamadığı belirti genç çocuk. Sesi masum bir çocuğun ses tonunda çıkmıştı ama o masum bir çocuk değildi. Biliyordu ki değildi.

"Bir kez de anla ya bir kez de... Bana bakmayı kes!" Diyerek sinirini ve sitemini belli etti genç kız.

Volkan yutkundu, Güz'ün söylediği şey ağır gelmişti ona. Beraber geçirdiği yıllar boyunca hep aynı şeyi diyordu 'Bir kez de anla!' ama sıralar bu kadar fazla dokunmuyordu genç çocuğa.

Birinin canı yandı diğerinin canını yakti. İkisininde canı yandı.

Genç çocuk aşık olduğu kızın söylediği cümleden yarım dakika sonra kızın ellerini tutarak yürümeye başladı. Hiç bir şey demeden büyük caddenin sonuna doğru yürüyordu.

Genç kız kolunu kendine doğru çekiyordu ama hiç bir sonuca varamıyordu. Gittikleri yeri az çok tahmin ettiği için nereye gidiyoruz diye bir soru sormak yerine sadece kolunu kurtarmayı düşünüyordu.

"Kolumu bırak." Diye bağırdı. Sesi yağmur sesine karıştı ama Volkan kızın kolunu bırakmak yerine yürümeye devam etti.

"Sana kolumu bırak diyorum." Dedi genç kız bir kez daha.

"Bırakmıyorum. Bırakmam." Diye bağırdı kızın kolunu tutan genç çocuk. Sesi olması gerektiğinden daha yüksek çıkmıştı. Genç kız bu kadarını beklemiyordu, ürkmüştü. Yutkundu. Genç çocuk kızın korktuğunu anlamıştı ama hiç bir şey demeden yürümeye devam etti.