Kahramanın Prensesi

7- Sana Kırmızı Çok Yakışıyor

Ve yeni bölüm yayımda. İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz.😊 Sizi seviyorum..😘💕

Merdivenlere doğru koştu ve sonra aklına bir şey gelmiş gibi durup Ezgi'ye döndü.

''Nerede olmuş bu kaza?'' diye sordu kaza kelimesinde zorlanarak. Gözleri dolmuştu bile. Çok korkuyordu sevdiğine bir şey olacak diye. Ona yeni kavuşmuşken kaybedemezdi.

''Otobüsün geliş yolunu biliyorsundur zaten. Buraya yakın bir yerde olmuş. Bende bilmiyorum tam olarak neresi olduğunu.'' dediğinde hızlıca merdivenlerden indi Emre.

''Biz de mi gitseydik? Aklım kaldı şimdi.'' Dedi Buse kısık bir sesle.

''Kimseye bir şey olmamış Buse merak etme. Küçük bir kazaymış.''dediğinde Ezgi, Buse biraz rahatlamıştı ama Ezgi kendisi dediği halde güvenmiyordu bu bilgiye. Kaza sırasında Asya'nın telefonu düşmüş, çaldığını duyan biri de açmıştı telefonu. En azından telefonun sahibinin yakınına haber vermek için. Emre ise yoldan geçen bir taksiyi durdurmuş otobüsün geliş rotasına doğru sürmesini istemişti. Çok endişeliydi. Ağlamamak için kendini sıkıyordu hatta. Asya'ya bir şey olmaması için dua ediyordu. İleride bir kalabalık, ambulans ve kaza geçirmiş iki aracı görünce taksiden indi ve koşarak kaza yerine gitti. Etrafı ararken ambulansta oturan ve yanındaki görevliyle konuşan Asya'yı görünce derin bir nefes aldı. Sevdiğine bir şey olmamıştı. Koşarak yanına gitti.

''Asya.'' Deyip sarıldı sevdiğine. Asya ise Emre'yi karşısında görünce şaşırmıştı ama o da kazanın şokunda olduğu için sevdiğinin yanında olması iyi gelmişti. Kollarını Emre'nin boynuna doladı. Bir süre öyle sarıldıktan sonra Emre merakla geri çekildi. Asya'nın bir yerine bir şey olmuş mu diye kontrol etti. Kafasında bir yara vardı ve kanamıştı. Bir de yüzünde birkaç çizik vardı.

''Emre ne işin var burada? Nereden haberin oldu kazadan?'' diye şaşkınca sordu Asya.

''İyi misin, bir yerine bir şey oldu mu? Ağrın falan var mı? Gerçi başında bir yara var. Ciddi bir şey mi?'' diye telaşla sorunca Asya gülümsedi.

''Ben iyiyim merak etme. Küçük bir yara sadece. Biraz sızlıyor o kadar. Senin nereden haberin oldu?'' diye sordu tekrar Asya.

''Çok şükür. Sana bir şey oldu diye çok korktum. Neyse ki iyisin. Annene haber vermemiz lazım. Hastaneye de gitmemiz gerekiyor. Ne olur ne olmaz diye kontrole gitmemiz gerek.'' Dedi Emre. Sanki Asya'yı duymuyordu. Asya ise sevdiğinin bu haline gülmemek için zor tutuyordu kendisini. Eğer gülerse Emre'nin yapacaklarından korkmuyor değildi. Çok endişelenmişti zaten.

''Emre beni duyuyor musun? Tamam gideriz doktora, anneme de arayıp haber veririz. Bu arada benim telefonum nerede?'' diye sordu Asya ve etrafa bakınmaya başladı. Üstünü de kontrol ediyordu.

''Seni aradım ama ulaşamadım sonra Ezgi aradı. Telefonunu başkası açmış sanırım çünkü seninle konuşuyor gibi değildi. Herhalde düşürmüşsündür.'' Dedi Emre. Sonunda açıklama yapmıştı.

''Sen arasana annemi ve iyi olduğuma ikna et lütfen. Hatta ben de konuşabilirim.'' Dedi Asya. Annesinin ne kadar telaşlanacağını biliyordu. Emre telefonunu çıkardı ve Hülya teyzeyi aradı. Önce sakin olmasıyla ilgili birkaç şey söyledikten sonra kazayı söyledi. Tahmin ettikleri gibi telaşlanmıştı. Asya telefonu alıp iyi olduğundan bahsettikten sonra zar zor telaşı dindi Hülya teyzenin ve yola çıktı.

''Kaza nasıl oldu? Ne biçim şoförler var ya. O kadar insanı taşıyorlar araçta. Daha dikkatli olmaları gerekiyor.'' Diye kızdı Emre birden.

''Tamam Emre olabilir. Herkesin başına gelebilecek şeyler bunlar. İyi ki ağır yaralanan yok. Gerçi birinin durumu kötüydü.'' Dedi Asya üzgün bir sesle. O kişiyi hatırlayınca ürpermişti.