Kahramanın Prensesi

10- Geç Doğan Tek Yumurta İkizi

Çok çok uzun bir aradan sonra yeni bölümle geldiiim.😄😄 Ama size kötü bir haberim var. Maalesef artık düzenli ve seri bir şekilde yeni bölümler gelmeyecek.😔 Çok zor boş zamanlarım oluyor ve o boş zamanları genelde bölüm yazmaya ayıramıyorum. Çok üzgünüm. Ama ara sıra tabii ki de bölüm yayımlayacağım. Şimdi sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Umarım beğenirsiniz. Lütfen yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum..💕💕

''Eren geçmiş olsun.'' Dedi Emre acıyarak bakarken.

''Of ağabey ya. Ben yarın nasıl uğraşacağım bu kızla?'' diye sordu Eren, Ali'ye bakarken.

''Artık bir tavsiye verirsin Gökçe'nin erken doğmuş tek yumurta ikizi.'' Dediğinde Ali birlikte güldüler.

''Bir kutuya çikolata alıp koy ha tabi bir de çikolatalı süt. Sonra da özür dilerim deyip kutuyu ver. Emin ol 2 dakikada yumuşayacaktır.'' Dedi Emre bilmiş bir şekilde. Asya ise gülümseyerek ona bakmıştı. Aynısını çocukken küstüklerinde yapardı Emre. Hatta bazen kutunun içinden oyuncak bebek veya yapboz çıkardı. Ama Gökçe biraz daha büyük olduğu için çikolata en mantıklısıydı.

''Bu kadar basit mi?'' dedi Eren gülümseyerek.

''Aynen bu kadar basit. Hatta kırdığın kalemin daha güzelini de alabilirsin. Sana kalmış.'' Dedi Emre.

''Siz kızlar bu kadar çabuk yumuşuyor olamazsınız.'' Dedi Ali bilmiş bir şekilde.

''Ya öküz olan sizsiniz bir kere. Biz kızları iyice öcü yaptınız ama. Merak etmeyin siz azıcık insan olsanız yemiyoruz sizi.'' Deyip arkasını döndü Asya. Gökçe bir kenarda onları bekliyordu. Emre Asya'nın hareketine gülerek onunla birlikte yürümeye başladı. Gökçe uzaktan Asya'nın yanındaki erkeği inceleyince bunun Emre olduğunu anladı ve gülerek yanlarına koştu sonra da Emre'ye sarıldı. Emre bu harekete şaşırsa da o da eğilip Gökçe'ye sarıldı.

''Asya bir özelliğiniz benzemiyor. Senin mini boyun senden daha uysal.'' Dediğinde Emre, Asya göz devirdi.

''Hayır canım seni tanıdı o yüzden sarılıyor. Bende seni gördüğümde sarılmıştım hatırlarsan.'' Dediğinde Asya, Emre güldü.

''Gökçe bunu kaç kişi söyledi bilmiyorum ama ablana huy olarak çok benziyorsun. Sanki karşımda ablanın çocukluğu var gibi.'' Dediğinde Gökçe güldü.

''Huy olarak benziyor olabiliriz Emreciğim ama ben ablamın çocukluğundan daha güzelim. Herkes aynı zamanda bunu da diyor.'' Dediğinde Emre şaşkın şaşkın Gökçe'ye baktı. Resmen büyümüşte küçülmüştü. Sonra da güldü.

''Haklısın sen daha güzelsin.'' Deyip ayağa kalktı ve Gökçe'nin sırtındaki çantayı aldı. Asya ise onları izliyordu.

''Abla ben Emreciğimi çok sevdim. Bak bana daha güzelsin dedi. Bence bu çocuğu kaçırmamalısın.'' Dediğinde ikisi de şaşkınca Gökçe'ye baktı. Asya ise utanmıştı. Emre içinden 'bence de kaçırmamalısın' deyince kendi dediğine güldü.

''Sen ne biçim konuşuyorsun öyle cadı? Anlaşılan bugün gevezeliğin iki katına çıkmış. Hadi yürü bakalım.'' Dediğinde Gökçe yürümeyip ablasının yüzüne baktı.

''Ha anladım senin neden böyle davrandığını?'' deyince, Asya birazdan gelecek olan kelimelerden çok korkuyordu. Emre ise merakla onları izliyordu.

''Sen beni kıskandın. Emreciğime sarıldım ama sana sarılmadım diye böylesin. Ya ben seni hiç unutur muyum ablaların en güzeli.'' Deyip Asya'ya sarıldı Gökçe. Asya derin bir nefes verdi. Düşündüğü gibi bir şey dememişti.

''Hadi artık gidelim yoksa bu havada ikiniz de hasta olacaksınız. Ben ikinize birden bakamam sanırım. Siz birbirinizden betersiniz çünkü. Açıkçası korkuyorum.'' Dedi Emre. Gökçe geri çekilip Emre'nin elini tuttu. Arabaya binerlerken Emre arka kapıyı açıp Gökçe'nin binmesini bekledi. Asya ön koltuğa binerken onu kolundan tutup durdurdu. Asya şaşkınca ona dönünce kulağına eğildi.