«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )2

Chapter 7

 ~ΜΕΡΙΑ ΆΝ~ Δεν ειχα και τρομερη ορεξη και ετσι απλα κοιτουσα γυρω μου χωρις να παρακολουθω κατι συγκεκριμενο.Ξαφνικα ακουσα την Αθηνα να χαιρετάει τα παιδία σημάδια οτι είχαμε φτάσει.Ετσι γυρισα το κεφαλι μου μπροστα και πηγα και εγω να χαιρετισω.Μπροστα μου εμφανηστηκε ο καθηγητης Μαλικ.Στην αρχη ξαφνιαστηκα μα νταξει σιγα δε θα δωσω και τοσο σημασια.Τα παιδια μου ειπαν γεια και εγω ανταποκριθηκα με ενα σκετο γεια και εκατσα.Το βλεμμα μου ταξιδευε αλλου.Ωστοσο ενιωθα το βλεμμα του κ.Μαλικ να με καρθωνει,δεν ξερω γιατι αλλα αισθανομαι αμηχανα.Τη κατασταση κανει χειροτερα το γεγονος οτι ολοι η παρεα της Αθηνας με αντιπετωπιζει με λυπηση.Και αυτο μου την δινει πολυ.ευτυχως εκεινη τη στιγμη μια φιλη μου που ειχα καιρο να δω με πλησιασε τοτε βρηκα την καταλληλη ευκαιρι να φυγω απο το τραπεζι.Ψυθιρησα στο αυτι της Αθηνας "εγω παω λιγο πι εκει να μιλησω με μια φιλη μου και ερχομαι." τοτε εκεινη μου απαντησε "ναι μν αργησεις και σε ψαχνω" Κατσουφιασα και εφυγα.Μουτη σπαει που με αντιμετωπιζει σα μικρη.Σηκωθηκα και εφυγα.Με ττη Κειτ(η φιλη μου) κατσαμε στη μπαρα εκει τα λεγαμε μιας και ειχαμε καιρο να τα πουμε.Ξαφνικα απο πισω της ηρθε ο Τζον ενας παλιος μου φιλος.Για την ακριβεια καποτε ειμασταν κολλητοι ,αυτοκολλητοι.Δεν αποχωριζομασταν καθολουΟλοι μμερα μαζι!Ειχαμε αψιγη οικιοτητα και μια φιλικη αγαπη που μας ενωνε!Αλλα μετα απο καποιο διασττημα απλα χαθηκαμε.....Δεν ξερω γιατι απλα εγινε!Οταν τον ειδα μπροστα μου παγωσα. ~ΜΕΡΙΑ ΖΕΙΝ~ Τα παιδια ηταν αρκετα καλη παρεα μα εγω ημουν πολυ σκεπτικος.Σκεφτομαι τα λογια της Λιζ αλλα και τγν Άν δεν ξερω γιατι αλλα αυτο το κοριτσι κατι μου κανει!Μα δε μπορει να ειναι ερωτικο εκεινη ειναι μικρη!Τελος παντων τωρα που την ανεφερα,που πηγε.Αρχισα με το βλεμμα μου να ψαχνω στο μπαρ για να την εντοπισω οταν την ειδα στη μπαρα να καθεται μαζι με μια κοπελα και ενα αγορι....~ΜΕΡΙΑ ΑΝ~ Ο Τζον οταν με ειδε κοκαλωσε και εκεινος μα την εκπληξη στο πρισωπο του αντικατεστησε ενα ζεστο χαμογελο "εππ Αν τι κανεις;" με ρωτησα φανερα αμηχανα."καλα ειμαι εσυ;"απαντησα .Παρολο που χαρηκα οταν τον ξαναειδα το χαμογελο ακομη δε μπορουσα να το σχηματισω στα χειλη μου....Μιλησαμε αρκετα.Οσο συνομιλουδαμε παραγγειλαμε και ποτα.Πιναμε.Προσωπικα ηπια καπως παραπανω και ζαλιστηκα λιγο.Ετσι πηγα προς τη τουαλετα.Εκει μετα απο λιγο ηρθε η Αθηνα με τη φιλη της τη Λενα."τι επαθες;" με ρωτησαν! "τιποτα απλα ζαλιστηκα λιγο" "σιγουρα;"ξαναρωτησαν εγω τοτε απαντησα μονολεκτικα ενα αλο ναι και κατευθηνθηκα προς το τραπεζι μαζι με τα κοριτσια απο πισω μου να με ακολουθουν.Εκει τα αγορια με κοιτουσαν περιεργα.Σιγα τι τους περιργο.Επειδη εχω παθει οτι εχω παθει;Τα νευρα μου πια....Μετα απο λιγο ο Νιαλλ (ενα απο τα παιδια) μου ζητησε να χορεψουμε κατι που δεχτηκα παρολο που δεν τον ηξερα σιγα....εδω επαθα τοσι και τοσα ενας χορος θα με λειραζε.Χορευαμε για αρκετη ωρα και ενιωθα ττον καθηγητη να με κοιταει αλλα χεστηκα και αν μου κατεβασει βαθμο...Η ατμοσφαιρα αρχισε να γινεται αρκετα αποπνηκτικη για μενα και ετσι ζητησα απο το Νιαλλ να στανατησει για να βγω λιγο εξω.Κατι που εκανα αμεσως.Βηκα εξω και αρχισα να αναπνεω βαθυα για να γεμισω τους πνευμονες μου με καθαρο οξυγονο.Ξαφνικα απποι πισω μου ενιωσα....